Review: SteelSeries Prime Wireless

Review: SteelSeries Prime Wireless

• Review: SteelSeries Prime Mini en Mini Wireless

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Het is al aanzienlijke tijd dat SteelSeries haar Rival-serie aan muizen hanteert. Zodoende ben ik al langer nieuwsgierig naar een opvolgende generatie en die mag vandaag gearriveerd zijn. De reeks gaat door het leven als ‘Prime’ en introduceert, naast een Arctis Prime-headset, een drietal aan nieuwe gamingmuizen: de Prime, Prime+ en Prime Wireless. Wat deze beestjes bijzonder maakt, zijn de gloednieuwe Prestige Optical Magnetic Switches. De uiting waarin we de switches gaan testen, betreft de Prime Wireless, ofwel het nieuwe draadloze vlaggenschip.

De reden dat de Prime Wireless als vlaggenschip te beschrijven valt, heeft ten eerste te maken met de prijs. Dit monster komt namelijk met een adviesprijs van € 139,99. Dat is een tientje meer dan de fameuze Rival 650 Wireless. De verwachtingen liggen dus hoog, mede dankzij een sluw aan features. Denk maar USB Type-C met fast charging, Quantum Wireless 2.0 met 100 uur aan gebruik en, als ‘cherry on top’, een gewicht van slechts 80 gram. Zijn de features en de nieuwe switches voldoende om de prijs te rechtvaardigen? Dat gaan we beoordelen.

Hieronder treffen we de specificaties aan;

Back to basics

Als het gaat om de nieuwe muizen, dan zijn er dus drie uitingen: Prime, Prime+ en Prime Wireless. De eerste twee zijn bedraad, waarbij de Prime+ ook nog eens een dual sensorsysteem in huis heeft voor de lift-off-distance (LOD). Met die feature komt de Prime+ overeen met de Rival 600, alsmede qua prijs: € 89,99. Echter staat er dan bij de Prime+ een nieuwe primaire sensor tegenover, inclusief de nieuwe Prestige OM Switches en een veel lager gewicht. Zo wegen de Prime en Prime+ slechts 69 en 71 gram, dus die zijn écht te classificeren als lichtgewicht gamingmuizen.

Maar oké, wat onderscheidt de Prime-reeks van de Rival-reeks? Als we kijken naar het algehele ontwerp, dan lijkt dat minimalisme te zijn. Bij alle drie ontbreekt het namelijk aan uitbundige RGB-verlichting en extra knoppen - zelfs de DPI-knop is naar onderen verplaatst. Daarnaast heb je nog wel de twee typerende zijknoppen. Die vallen overigens tussen de Rival 5 en Rival 3 in qua grootte. Daarover gesproken: het design leunt richting de Rival 5/6XX-uitingen, althans, tot aan de L en R-knoppen. Vanaf dat punt heb je te maken met een korter en slanker design, vergelijkbaar met de Rival 3.

Teruggrijpend op specificaties: er zijn noemenswaardige verschillen te benoemen. De Prime komt met de TrueMove Pro-sensor van de Sensei Ten en de Prime+ met de nieuwe TrueMove Pro+. Het vlaggenschip van vandaag, de Prime Wireless, maakt gebruik van de TrueMove Air. Die sensor hanteert SteelSeries veelal voor haar draadloze muizen, al zagen we die ook voorbij komen in de recentelijk gelanceerde Rival 5. Zodoende zien we dezelfde specificaties voor die sensor, zoals een maximale DPI-waarde van 18.000, een trackingssnelheid van 400 IPS (Inches Per Second) en een acceleratie van 40 G.

Prestige OM Switches

Uiteraard is het dan ook belangrijk om over de nieuwe Prestige Optical Magnetic switches te praten. Qua specificaties dáárvan kijken we naar 100 miljoen clicks. Daar is enkel op te reageren met een volmondige ‘zo dan’. Naast een opvallende levensduur kaart SteelSeries ook meer consistentie aan voor deze switch. Na een miljoen clicks moet de switch vrijwel even goed aanvoelen als bij de aankoop.

Dat valt volgens SteelSeries toe te wijden aan de torsieveer, die van zijn plek beweegt middels een magneet. Vandaar de Optical Magnetic-benoeming en de beloofde duurzaamheid, want magneten verliezen hun magnetisme gebruikelijk zéér langzaam. Het optische gedeelte is dan toe te wijden aan de infraroodsensor, die detecteert dat de torsieveer richting de magneet is bewogen, ofwel van de ruststand af is.

Genoeg over specificaties gepraat, want het is tijd om de Prime Wireless uit de doos te trekken. Het nieuwe design dat SteelSeries hanteert voor haar verpakkingen zien we ook hier terugkeren, in zowel kleur als vorm. De bovenkant tillen we omhoog, waardoor de inhoud langzaam uit het doosje zakt. Het eerste dat ons begroet, is de Prime Wireless zelf. Onder muis de zijn diverse accessoires te vinden, zoals de handleiding, USB-C naar USB-A-kabel, dongle en USB-C-verlengstuk.

Over de dongle gesproken; die verschijnt in een doosje met het USB-C-verlengingsstuk. De dongle zelf mag, net zoals bij de Aerox 3 Wireless, eveneens USB-C zijn. Daar heb ik al mijn meningen over, maar daar kom ik bij de praktijkervaring op terug. Het betreft in ieder geval dezelfde (soort) dongle als bij de genoemde Aerox-muis. Vrij compact, maar nog niet zo compact als een Type-A-variant dat zou zijn. Maar oké, dat is inherent aan USB-C.

Dan komen we logischerwijs uit bij de muis zelf en die oogt verrassend herkenbaar. De designelementen van diverse muizen zijn direct zichtbaar aan de Prime Wireless. Denk maar aan de slankere muisknoppen van de Rival 3, doch met zijknoppen die iets groter zijn. Daar ben ik erg blij mee, want het comfort van de zijknoppen op de Rival 3 en Aerox 3 was nou niet je van het.

Maar goed, kijkende naar de rest van de muis, dan valt het ook op dat deze wat breder en hoger is qua vormgeving. Het doet me denken aan de Rival 5 die ik recentelijk in handen heb gehad, doch zonder de RGB-verlichting en met een minimalistischer design. Dusdanig zelfs dat de DPI-knop onderop de muis geplaatst is; dat geldt overigens voor alle drie de Prime-muizen.

Aan de onderzijde van de muis zijn logischerwijs de sensor, schakelaar en verbindingsknop terug te vinden. Ook zien we de witgrijze teflonvoetjes. Aan de voorkant van de muis is de USB-C-poort zichtbaar, een aspect dat veel draadloze muizen nog niet bezitten. Wat me in het geheel opvalt, is dat de muis vrij stofdicht oogt. Er zijn weinig groeven waar stof in kan vallen of blijven zitten. Altijd prettig.

Wederom kaart ik hier de verandering aan in de welbekende SteelSeries Engine 3-software. De fabrikant heeft namelijk een nieuwe versie de werld in gebracht: SteelSeries GG met het gloednieuwe en zogeheten ‘Moments’. In SteelSeries GG tref je uiteraard ook gewoon de welbekende Engine aan, waarin je de instellingen van je SteelSeries-randapparatuur aanpast.

Naast dat krijg je nieuwe features, zoals een Home-scherm met algemene informatie, het maken van opnames met het eerdergenoemde Moments en een overzicht van georganiseerde giveaways. Oh, en je hebt een sluw aan algemene instellingen natuurlijk.

In het Engine-gedeelte kunnen we terecht voor de instellingen van de Prime Wireless. Daar treffen we typerende opties aan, zoals profielen en DPI-instellingen (CPI). Laatstgenoemde valt, zoals gebruikelijk bij SteelSeries, met stappen van 100 DPI aan te passen. Door op de DPI-knop onderop de muis te drukken, kan je wisselen van profiel. Daar heb ik wel wat over te delen, maar daar kom ik in de praktijkervaring op terug.

Verder zijn er zaken zoals angle snapping, timers voor verlichting en de slaapstand, de Illumination Smart mode die verlichting bij beweging uitschakelt en de High-Efficiency Mode. Laatstgenoemde is een ‘last resort’, want die verlaagt de polling rate naar 125 Hz en dat is… geen plezante ervaring. Al met is er dus een sluw aan te verwachten opties.

Afhankelijk van je voorkeur kan je ook nog RGB-instellingen aanpassen. Met behulp van de PrismSync-app, beschikbaar in het Engine-gedeelte, kan je synchroniseren met andere SteelSeries-randapparatuur. Anders is het gewoon mogelijk om per apparaat je verlichtingsvoorkeuren aan te geven.

In de praktijk kijken we bij de Prime Wireless naar de draadloze prestaties, het comfort in de hand, de gloednieuwe switches en de kwaliteit van de batterij.

Comfort en gewicht

Bij het uitpakken van de Prime Wireless was ik al aangenaam verrast door de vormgeving. Mijn voorkeur bij muizen gaat uit naar iets grotere, bredere ontwerpen en daar valt deze uiting precies onder. Om die reden heb ik recentelijk de Rival 5 als ‘daily driver’ gekozen, ondanks mijn plezante ervaringen met de Aerox 3 en daarvoor de Rival 3 Wireless. Met de ervaringen van dat trio ging er recentelijk nog een zekere gedachte door me heen: was er maar een uiting die de aspecten van al die muizen combineert in één pakket…

Zodoende werd (en blijf) ik erg vrolijk bij het in de handen nemen van de Prime Wireless. Deze bezit de slanke L en R-knoppen van de Rival 3, het bredere en hogere palmgedeelte van de Rival 5 en zijknoppen die daar tussenin vallen qua grootte. Een euvel dat ik had bij de Aerox 3/Rival 3 waren de zijknoppen, die naar mijn smaak te klein waren voor comfortabel gebruik. Dat is bij de Prime Wireless niet langer het geval en het actuatiepunt is kort, dus het indrukken is een fluitje van een cent.

Dan is er logischerwijs het draadloze aspect en dat is vrij belangrijk hier. De enige, andere draadloze uiting met een relatief vergelijkbaar design is namelijk de Rival 650 Wireless. Die heeft de nodige jaren dienst gedraaid op mijn muismat, maar voor de Aerox 3 én Rival 5 heb ik het beest terug in de doos gestopt. Dat voornamelijk vanwege het lage gewicht. Laat de Prime Wireless dan 5 gram lichter zijn dan de Rival 5, met een totaalgewicht van slechts 80 gram. Oh, en dat is 41 gram minder dan de Rival 650 Wireless.

We hebben van SteelSeries dus eindelijk een draadloze muis met een relatief laag gewicht, doch een robuust design. Niet dat de Aerox 3 Wireless en Rival 3 Wireless niet robuust waren, maar voor mijn handen/duimen iets te compact. Kortom, de Prime Wireless ligt heerlijk in de handen, beweegt soepel (mede dankzij de teflonvoetjes), komt met het vertrouwde rubberen scrollwiel en maakt zich geschikt voor de vingertop- en klauwgrip. Al moet ik zeggen dat de palmgrip eveneens lukt hoor, dus de all-round ervaring is gewoonweg puik.

Prestige OM Switches

Mede onderdeel van het comfort en de praktijkervaring zijn de Prestige OM Switches. Deze custom switches van SteelSeries gebruiken een torsieveer en magneet om een klik te registreren. De eerste indruk mag een puike zijn en de klikervaring is onmiddellijk de beste die ik dusver heb ervaren met een SteelSeries-muis. Het gebruik van een torsieveer is overigens niet nieuw, maar de toepassing in de Prime-serie is wel uniek.

Ten opzichte van andere muizen, van zowel SteelSeries als andere merken, merk ik dat de switches ietsjes ‘snappier’ en responsiever lijken. Nou is dat wel een subjectieve ervaring en ik wil een placebo-effect niet uitsluiten. Maar ja, als ik de Rival 5, Aerox 3 en Prime Wireless naast elkaar leg, klikt de laatstgenoemde toch echt wel het lekkerst. Het actuatiepunt lijkt voor de primaire knoppen ook ietsjes korter te zijn, wat meehelpt aan de puike ervaring dusver.

Sensor en precisie

Een verdere, belangrijke overeenkomst met de Rival 5, Aerox 3 Wireless en Rival 3 Wireless is het gebruik van de TrueMove Air-sensor. Om het nogmaals aan te kaarten: bij de Rival 3 Wireless vond ik de TrueMove Air minder precies aanvoelen dan de TrueMove Core. Die ervaring had ik niet langer bij de TrueMove Air in de Rival 5. Nu keert de sensor in draadloze vorm terug bij de Prime Wireless en de prestaties zijn… wederom naar behoren, ofwel even goed als de bedrade Rival 5. De accuraatheid en precisie verifieer ik overigens met een schiettestje in de browser. Bij de Prime Wireless beweeg ik met evenveel gemak van doelwit naar doelwit. Ook bij het fotosoepen (lees: Photoshop) spring ik gemakkelijk één pixel opzij.

Wel komen we uit bij een belangrijk besprekingspunt, wat mede invloed kan hebben op prestaties. Voor de USB-C-dongle wordt namelijk een verlengingsadapter geleverd, maar geen adapterkabel. Die laatste krijg je bijvoorbeeld wel voor de USB-C-dongle bij de Arctis 1 Wireless-headset, zodat je die kan aansluiten op Type-A. Het gebruik van een USB-C-dongle is daarbij logisch, zodat je de headset gemakkelijk aan kan sluiten op o.a. telefoons. Voor een muis, net zoals bij de Aerox 3 Wireless, is een dergelijke dongle vooruitstrevend, maar allicht ook onhandig. Althans, zonder de meelevering van een adapterkabel dan. Niet iedereen heeft (extra) USB-C-poorten tot beschikking, want ze zijn nou eenmaal kostbaar.

Maar oké, laten we dan stellen dat je de verlengingsadapter gebruikt én een USB-C naar USB-A-kabel die je stomtoevallig hebt liggen. Een dergelijk omzetting kán invloed hebben op prestaties, beter nog, dat wist ik in de praktijk ook te ervaren. Zo was het mijn intentie om een USB-C-poort te besparen, dus de dongle heb ik aangesloten zoals zojuist beschreven. In de eerdergenoemde accuraatheidstest was direct een verschil in precisie te merken. De cursor kwam niet altijd terecht waar ik naartoe mikte. Dat was te bevestigen aan de hand van verlaagde scores in de test. Bij het aansluiten op USB-C, ofwel zoals bedoeld, keerde mijn score terug naar normaal.

Laat me duidelijk zijn: met de dongle aangesloten op USB-C presteert de Prime Wireless perfect. Het is verder ook te beschrijven als een uitstekende muis in de praktijk. Losstaande van de dongle is er echter één aspect van de Prime-muizen waar ik minder blij mee ben: de DPI-knop aan de onderzijde. SteelSeries kaart zelf aan dat de muis is ontwerpen mét professionele spelers, vóór professionele spelers. Waarom zit de DPI-knop dan onderop de muis? Tijdens een actief potje keer je echt niet de muis om, om van DPI-profiel te wisselen. Daarvoor dient zo’n knop bovenop de muis te zitten; vooral voor liefhebbers van schietspellen die van gevoeligheid wisselen met een sluipschuttersgeweer.

Batterij en opladen

Als laatste in de praktijkervaring is de batterij aan de beurt. Dit is hét aspect van de Prime Wireless die de muis voorbij de concurrentie laat gaan. Middels USB-C is de muis binnen een kwartier bloedjesnel op te laden naar 10-15%. Vervolgens kan je weer een avond gamen. Volledig opgeladen, binnen een uurtje, kan de muis gewoon een hele week werken/gamen alvorens je moet opladen. Nou biedt de Aerox 3 Wireless dat logischerwijs ook, maar dan ben je gebonden aan een muis met honingraatstructuur en een slanker design. Dat is niet voor iedereen of iedere hand weggelegd. Dat lost de Prime Wireless met een ‘normaler’ design dus op, inclusief een laag gewicht.

In de software kan je desgewenst de verlichting in het scrolwiel uitschakelen voor een langere batterijduur. Oh, en je hebt natuurlijk instelbaarheid als het gaat om de slaapstand. Die staat standaard ingeschakeld op 5 minuten, maar die heb ik naar 20 minuten getild. Dat vind ik sowieso prettiger, maar het viel me ook op dat de muis af en toe wat tijd nodig had om weer te verbinden vanuit de slaapstand. Of dat eventueel ligt aan interferentie, gezien ik meerdere draadloze apparaten in de buurt heb, weet ik niet zeker. Met de muis eenmaal verbonden presteert deze gewoonweg naar behoren en dat is wat telt.

De conclusie voor de Prime Wireless is een uitdagende. Ik heb namelijk een plezante tijd gehad met dit draadloze vlaggenschip, maar er zijn zaken die me uiteindelijk tegenvallen. Dat heeft te maken met die pittige adviesprijs van € 139,99. Er ligt namelijk een vervelende concurrent op de loer en dat is de Aerox 3 Wireless van SteelSeries zelf. Die muis is € 40,- goedkoper, maar bezit (logischerwijs) een lager gewicht, een verdubbelde batterijduur en komt met twee features die de Prime Wireless verrassend genoeg niet heeft: Bluethooth-ondersteuning en een DPI-knop bovenop de muis (die zit onderop). Je betaalt voor de Prime Wireless dus meer, terwijl je minder (cruciale) features krijgt. Wat is dan het doel hier?

Nou, de Prime Wireless komt met de nieuwe Prestige OM Switches en een vernieuwd uiterlijk. Hoewel de Aerox 3 Wireless op papier meer features biedt, zijn het honingraatontwerp en lichtgewicht design daarvan niet voor iedere persoon of hand weggelegd. Qua ontwerp valt de Prime Wireless tussen de Rival 5 en Rival 3 in, minus RGB-verlichting van de eerste en met behoud van de slanke L en R-knoppen van de laatst. Oh, en de zijknoppen zijn een stuk comfortabeler geworden t.o.v. de Aerox 3 en Rival 3. Kortom, er zijn sprongen gemaakt qua vormgeving en switches. Dat is voldoende om het bestaan van de bedrade Prime-muizen te rechtvaardigen, maar hoe zit het dan met de Prime Wireless?

Dat blijft een lastige vraag om te beantwoorden, want er is nauwelijks concurrentie. Er zijn gewoon weinig draadloze muizen op de markt met USB-C, fast charging én vergelijkbare batterijduur. SteelSeries bevindt zich dus in een relatief unieke positie met de Prime Wireless. Enkel de Aerox 3 Wireless overtreft de fenomenale batterijduur van 100 uur op de Prime Wireless. Die eigenschap maakt de muis gewoonweg een draadloos genot. Combineer dat met de nieuwe switches (gekeurd voor 100 miljoen clicks) die verrukkelijk klikken én, zonder dollen, een totaalgewicht van slechts 80 gram. Dat zijn de eigenschappen die in de praktijk een heerlijke indruk achter hebben gelaten op me.

Wat dat betreft is het niet ongewoon voor SteelSeries om vooruitstrevend te zijn met technologiëen en features. Echter lever je bij de Prime Wireless dan in op andere features, zoals aangeduid aan het begin van de conclusie. Toegegeven, de genoemde minpunten hebben wellicht geen impact op je aankoop. Als je een betere geplaatste DPI-knop, Type-A-dongle en Bluetooth niet behoeft, tja, dan mag je wat mij betreft wat punten optellen bij de score. Wel vind ik die eerste echt een gemis en t.o.v. van de Rival 650 Wireless en nieuwe Prime+ ontbreekt het aan een dual sensorsysteem. Maar oké, dat zou dan weer negatief effect hebben op de batterijduur en het gewicht. Dat terwijl die features juist nu uitblinken.

Uiteindelijk kan ik het relatief kort stellen: de Prime Wireless acht ik als de beste draadloze muis van SteelSeries tot nu toe. Echter is er ruimte voor verbetering, in de vorm van een betere balans tussen features, gewicht en design. Dat neemt niet weg dat de huidige eigenschappen, zoals de batterijduur en het snelle opladen, dikke verkooppunten zijn.