Review: SteelSeries Arctis 7+

Review: SteelSeries Arctis 7+

• Review: SteelSeries Arctis 7P+

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software - SteelSeries Sonar (bèta)
• In de praktijk
• Conclusie

Het is inmiddels een jaar geleden dat ik een nieuw paradepaardje van SteelSeries op het hoofd heb mogen plaatsen. De Arctis 9, die ik vorig jaar heb mogen voorzien van een lovende review, heeft dusver trouw dienst gedraaid. Daar komt nu mogelijk verandering in, want SteelSeries heeft haar Arctis-reeks geherlanceerd. Om precies te zijn met de Arctis 7+ en daaraan de toevoeging van o.a. USB Type-C voor sneller opladen. Een feature waar ik me indertijd al op deed verheugen, is eindelijk aanwezig!

Wel brengt de toevoeging daarvan een flink prijskaartje met zich mee, want de Arctis 7+ en 7P+ (de PlayStation-uiting) bezitten een adviesprijs van € 200,-. Dat is dezelfde prijs als de Arctis 9 van indertijd, al is die inmiddels gestegen naar € 220,- op de officiële website van SteelSeries. Vooralsnog zijn ook de Arctis 7+ en 7P+ enkel daar te verkrijgen, dus trek de portemonnee maar open voor deze draadloze beestjes. Is deze geherlanceerde uiting de moeite waard? Laten we dat beluisteren!

Hieronder treffen we de specificaties aan;

Sidegrade of upgade?

Net zoals voorheen betreft de Arctis 7+ een draadloze headset die verbindt via de 2,4GHz-band. Tegenover de Arctis 9, waar ik de voornaamste vergelijking mee zal maken, geef je de Bluethooth-verbinding op. Het zou me niet verbazen om in de toekomst een Arctis 9+ te zien, maar voor nu is dat nog geen feit. Mocht je dus binnen deze prijsklasse naar headsets kijken én Bluetooth behoeven, dan kom je bij SteelSeries automatisch uit op de Arctis 9. Iets om rekening mee te houden.

Mocht Bluetooth geen wens zijn, dan is de Arctis 7+ op dit moment te beschouwen als het nieuwe 2,4GHz-vlaggenschip. Specificatiegewijs zijn er dan ook veel overeenkomsten met de Arctis 9. Zo zien we dezelfde drivers van 40 mm terugkeren en ondersteuning voor een breed scala aan platformen. Waar SteelSeries grote sprongen mee maakt, is met de implementatie van USB Type-C. Daarmee moet de headset significant sneller op te laden en weer te gebruiken zijn.

Naast het snellere laden, waar ik mijn duim al enthousiast voor opsteek, belooft SteelSeries een batterijduur van meer dan 30 uur. Dat is een sprong van minstens 10 extra uur t.o.v. de Arctis 9 en te beschouwen als de grootste verbetering. Als je hele dagen gebruikmaakt van de headset, krijg je er effectief bekeken een extra dag bij. Daar gaan we bij het praktijkgedeelte dieper op in, maar het belooft in ieder geval al veel goeds.

Tenslotte zijn er de typerende features aanwezig voor de prijsklasse, zoals de verstelbare stalen hoofdband, bedieningsknoppen op de oren en een oprolbare microfoon. Om dat nader te bekijken, duiken we in de showcase en trekken we de Arctis 7+ uit de doos.

De doos van de Arctis 7+ begroet ons met een bekend kleurenschema. Op de verpakking en bij de eerste opening zien we de diverse features van de headset genoemd worden. Met de houder uit de doos getild, krijgen we een eerste indruk. Op de headset zelf zit een sticker die ons herinnert aan de download van SteelSeries GG voor het gebruik van ChatMix. Ook zien we alvast dat de dongel van de Arctis 7+ een stuk slanker is geworden t.o.v. de Arctis 9.

Als we de inhoud op een rij zetten, zien we dat SteelSeries aardig wat accessoires bij de Arctis 7+ levert. Voor de slanke USB-C-dongel treffen we een verlengkabel aan van 1,6 m, voor het aansluiten en opladen is er een USB-C naar USB-A-kabel en tenslotte is er een USB Micro-B naar 3,5mm-audiojackkabel zichtbaar. Er is dus een behoorlijke flexibiliteit om de dongel en headset zelf op verscheidene platformen en op verschillende manieren aan te sluiten.

Opvolgend werpen we een blik op de Arctis 7+ zelf. Het algehele design oogt bekend en heeft logischerwijs veel weg van de Arctis 9. Denk maar aan de stalen hoofdsteun en verstelbare band, inclusief het typerende oorschelpdesign, de Airweave-kussens en uitschuifbare microfoon. Wat dat betreft ben ik blij om het design terug te zien keren, want het is een solide ontwerp.

Als laatste leggen we het belangrijkste bloot op een foto en dat zijn de bedieningsknoppen. Wat mij direct opvalt, is dat de volumewielen naar de tegenovergestelde oren zijn verplaatst. Ook liggen ze aanzienlijk lager op de oren dan bij de Arctis 9 en dáár ben ik pas echt blij mee. Simpel gezegd heeft SteelSeries het ontwerp van de Arctis 7 als template gepakt en niet van de nieuwere Arctis 9. Zodoende is de rest van de lay-out een bekende, mocht je ook bekend zijn met de 2019-editie van de Arctis 7.

Wat gepaard gaat met de release van de Arctis 7+ en 7P+ is het zogeheten SteelSeries Sonar, een toevoeging aan SteelSeries GG (voormalig bekend als SteelSeries Engine). Kort gezegd voegt die software een lading aan features toe om het geluid te tweaken van je game-audio, chataudio én microfoon. Daarnaast heeft SteelSeries gewerkt aan een nieuwe versie van haar 7.1 virtueel surround, die beschikbaar is gesteld in de huidige bèta-release van Sonar.

Op het moment van schrijven is de volledige versie van Sonar nog niet beschikbaar. Het gebruik en testen ervan zou beperkt zijn tot de Arctis 7+ en 7P+, volgens een eerder persbericht van SteelSeries, maar ik heb de Arctis 9 via Sonar aan de praat gekregen na wat gerommel in de software. Nou kan het goed zijn dat er langzamerhand headsets worden en zijn toegevoegd aan de ondersteunde lijst, maar voor nu testen we Sonar alleen even met de Arctis 7+.

Laten we dan beginnen met een rondleiding van SteelSeries GG, waarna we eindigen bij Sonar en daar dieper op ingaan. Zoals te verwachten, is bij het Engine-tabje de Arctis 7+ te vinden en krijg je toegang tot typerende features. Denk maar een equalizer met tien banden en enkele presets, de instelling voor automatische uitschakeling, microfoonvolume en informatie omtrent multimediafuncties. Want ja, de powerknop bezit nu dergelijke functies!

Dan is het nu tijd om dieper in Sonar te duiken en te verkennen wat deze software te bieden heeft. Zoals we gewend zijn van de duurdere Arctis-headsets wordt de audio gesplitst in twee kanalen: game en chat. Waar Sonar een verandering mee maakt, is de mogelijkheid om tweaks toe te passen op de individuele kanalen. Dit was voorheen enkel mogelijk met behulp van andere software of tweaks in Windows. Het is nu ingebakken in SteelSeries GG via Sonar en dat is uiterst prettig.

Wat overigens opvallend is, mag de mogelijkheid zijn om andere audiokanalen dan van de Arctis 7+ in te stellen op Game en Chat. Het is dus mogelijk Sonar te combineren met andere apparatuur en, voor zover ik heb kunnen testen, effecten toe te passen op andere kanalen. Zo lijkt Sonar perfect samen te werken met de diverse kanalen van mijn Elgato Wave:3. Voor de streamers en audiotweakers onder ons is dat een verdraaid handig iets.

Maar oké, wat valt er dan zoal aan te passen per kanaal? Als we kijken bij Gaming, dan zien we wederom de 10-bands equalizer (met een flink aantal presets), maar in dit geval krijg je exacte controle over de frequenties die je aan wil passen. Je kan zelfs custom frequenties invoeren en daarvan de bandbreedte aanpassen. Hier moet ik oprecht mijn respect betuigen aan SteelSeries, want dit is de eerste keer dat ik een fabrikant een dusdanig gedetailleerde equalizer zie bieden.

Naast de equalizer kan je ook spelen met de bass boost, treble boost, voice clarity, smart volume, general gain en virtual surround. De eerstgenoemden spreken voor zich en zijn naar smaak aan te passen. Waar we natuurlijk dieper op in willen gaan, is die gloednieuwe 7.1 virtueel surround. Dat gaan we in het onderstaande hoofdstuk, omtrent de praktijkervaring doen, en maak ik een vergelijking met mijn gebruikelijke keuze voor surround: Dolby Atmos.

Opvolgend kijken we naar de opties bij Chat en daar zien we dezelfde aanpassingen mogelijk, met als enige uitzondering het 7.1 virtueel surround. Vrij logisch, gezien dat voor voicechat niet benodigd is. Gezien dat voor zichzelf spreekt, kunnen we ook gelijk het Microphone-tabje bekijken en daar zien we wederom een 10-bands equalizer én een vijftal tweaks om de stem/kwaliteit mee af te stemmen. Kort gezegd is het een indrukwekkend aantal opties en ik kan wat dat betreft alleen maar blij zijn.

Toegegeven, er zijn opties die je voorheen al terug kon vinden bij je apparaat in Engine. Een groot gedeelte is nu ondergebracht in Sonar en dat is voor de overzichtelijkheid erg prettig. Nou moet ik wel zeggen dat ik niet helemaal te spreken ben over de interface van Sonar. Ik kan op één 1080p-scherm niet alle opties bekijken en moet daardoor steeds scrollen. Bij de volledige release hoop ik dat SteelSeries de opties compacter maakt, zodat alles makkelijker te benaderen is.

In dit hoofdstuk bespreken we de ervaring met de Arctis 7+, hoe deze kwalitatief bevalt, wat de geluidservaring mag zijn en of er bijzondere opmerkingen te maken zijn over het gebruik.

Comfort

Laten we als eerste beginnen met het comfort en dat mag een welbekende zijn. De stalen hoofdband keert op de Arctis 7+ terug, al dan niet zo klemmend op het hoofd (lees: mijn hoofd) als voorheen. Gelukkig worden de drivers alsnog dicht op de oren geplaatst, een cruciaal iets voor een goede beluisterervaring. Verder verwacht ik dat de Arctis 7+ het comfort behoudt over de tijd heen, want nadat de Arctis 9 naar mijn hoofd was gevormd, bleef deze het afgelopen jaar perfect zitten.

Verder zien we de terugkeer van de ademende Airweave-kussens en daar blijf ik een liefhebber van. De kans op zweterige oren tijdens zomerdagen is klein, ondanks de goede klemming op het hoofd en afsluiting rondom de oren. Qua gewicht ben ik overigens aangenaam verrast, want de Arctis 7+ is met 363 gram zowaar 20 gram lichter dan de Arctis 9. In de praktijk voel ik het niet zozeer, maar het is en blijft een verschil. Hoe dan ook is een headset van 350+ gram geen lichtgewicht.

Bediening

Opvolgend is de bediening op de headset. De indeling is t.o.v. de Arctis 9 wederom veranderd en keert gedeeltelijk terug naar wat ik gewend was van de originele Arctis 5. Zo is het algemene volumewiel terug op het linkeroor en het wiel voor ChatMix (de balans tussen Game en Chat) op het rechteroor te vinden. De typerende ‘stop’ halverwege het ChatMix-wiel is aanwezig, zodat je kan voelen op welke stand de volumebalans neutraal is.

Nou valt de plaatsing van een bepaald wiel op zowel links als rechts te beargumenteren. Het wiel dat ik het frequentst gebruik, is het algemene volumewiel en dat maakt de plaatsing op het linkeroor voor mij het prettigst. Ik hoef mijn dominante hand (lees: rechterhand) dan niet van de muis te halen om het volume aan te passen. Toegegeven, als je vaker speelt met ChatMix, dan ervaar je het tegenovergestelde. Het hangt maar net af van je dominante hand en voorkeur.

Het is in ieder geval duidelijk dat SteelSeries blijft spelen met de plaatsing van bedieningsknoppen. Wel is er een prettige consistentie, want met het volumewiel links is ook de muteknop voor de microfoon weer links te vinden. In dit geval is deze wat compacter geworden en ditmaal boven het volumewiel geplaatst. Dat bevalt goed, want je kan met één effectieve beweging de muteknop indrukken en vervolgens de duim naar beneden swipen om het volumewiel te draaien.

Naast een indrukwekkend drietal aan aansluitingen (USB-C, een 3,5mm-ingang én een 3,5mm-uitgang,) vallen er twee verbeteringen nog aan te kaarten. Zo zijn de volumewielen wat lager op het oor geplaatst en niet langer onder de hoofdsteun. De kans dat je per ongeluk tegen de wielen aanstoot, vooral tijdens het afnemen van de headset, is daardoor een stuk kleiner. Verder is de typerende powerknop aanwezig, maar deze komt nu met multimediafuncties om mediabronnen te pauzeren, hervatten, skippen en zelfs gesprekken te aanvaarden. Handig!

Geluidskwaliteit

Vervolgens is het tijd voor de bespreking van de geluidskwaliteit. Mocht je bekend zijn met mijn reviews, dan weet je dat ik een liefhebber van de Arctis-headsets. Ik heb ze altijd beschouwd als een fantastisch medium om muziek te beluisteren én mee te gamen. Datzelfde gaat logischerwijs op voor de Arctis 7+. Nota bene heb je met nu met Sonar nog meer controle over de afstemming van het geluid. Zijn er verbeteringen te spotten of maken tegenover mijn gebruikelijke Arctis 9?

Om die vraag te beantwoorden, pakken we als eerste de out-of-the-box-ervaring. Die mag wederom verbeterd zijn, want mijn voorgaande klachten omtrent de bas gaan niet langer op. Beter nog, die is nu duidelijk afgestemd op liefhebbers van EDM. Daar valt dan ook wat over te zeggen, maar je zal hoe dan ook de headset altijd moeten afstemmen naar jouw oren en muzieksmaak. In mijn geval balanceer ik altijd naar stevige instrumentale muziek met krachtige stemmen; denk maar aan rock, heavy metal en rap.

Naar mijn beleving levert die balans de beste allround ervaring op voor allerlei soorten muziek, films én games. Uiteraard kan je als liefhebber van EDM de bass boost op +12 dB knallen en volledig losgaan. De kans is aanzienlijk dat je na het beluisteren van TOO HOT van Sickmode & Rooler dan een peukie op wil steken. Voor dagelijks gebruik houd ik liever de balans aan, al kan je desgewenst schakelen tussen custom profielen in de software. Denk maar aan verschillende profielen voor muziek en films.

Na een uurtje tweaking heb ik de bas iets verlaagd, het middenhoge segment versterkt en stemmen iets helderder kunnen maken. Nog steeds vind ik de out-of-the-box ervaring goed, maar er is altijd wel wat extra kwaliteit uit de drivers te persen. Het feit dat je nu zoveel controle hebt over de equalizer is gewoonweg geweldig. SteelSeries zet een duidelijke standaard voor de industrie neer, waar enkele fabrikanten het nodige van kunnen en moeten leren.

7.1 surround of Dolby Atmos?

Een controversieel onderwerp, op het gebied van geluid, is voor mij altijd softwarematig surround geweest. Mocht je, nogmaals, bekend zijn met mijn headsetreviews, dan zal je allicht bekend zijn met mijn gebruik van Dolby Atmos om stereoheadsets te verbeteren. In films en games levert het verbeterde audiopositionering op en het maakt de algehele geluidservaring ruimer. Dan is het nu tijd om wederom een tegenstander te bespreken: het 7.1 virtueel surround van SteelSeries Sonar.

Het probleem waar ik frequent tegenaan stoot met softwarematige surroundopties is dat ze een kwaliteitsverlies met zich meebrengen om een ‘ruimer’ (lees: teleurstellend) geluid te creëren. Bij het inschakelen van de surroundfeature in Sonar was ik dan oprecht verrast, beter nog, haast gechoqueerd te noemen. De optie maakt het geluid oprecht ruimer en dat zonder een onmiddelijk verlies op te merken. Is het SteelSeries gelukt om een waardig, gratis (bij aanschaf van een Arctis-headset) alternatief op te zetten?

Na wat vergelijkingen door de feature in- en uit te schakelen, merkte ik bij gebruik langzamerhand een lichtelijke schelheid op in muziek. Dat wist ik na verdere tweaking met de equalizer te overkomen. Inmiddels merk ik de schelheid niet meer op en geniet ik optimaal van muziek met 7.1 virtueel surround ingeschakeld. Daarbij vind ik niet alleen de ruimheid prettig, want ik merk ook op dat ik individuele instrumenten en geluiden beter doe oppikken, net zoals bij Dolby Atmos.

Uiteraard volgt nog de kwestie van audiopositionering, want die kan veelal incorrect worden weergegeven. Bij Sonar is dat zowaar niet het geval, beter nog, ik kon in een potje Warzone even accuraat de positionering bepalen als met Dolby Atmos, zowel horizontaal als verticaal. Daarnaast heb ik van de eerste achtervolgingsscène in Mad Max: Fury Road intens én accuraat mogen genieten. Het is zowaar eindelijk dat ik een softwarematige surroundfeature kan aanbevelen. Hè hè.

Draadloos signaal

Tussendoor wil ik nog even het draadloze signaal bespreken van de Arctis 7+. De meegeleverde dongel werkt namelijk anders dan die van de Arctis 9 als het gaat om signaal- en kwaliteitsverlies. Bij de Arctis 9 kon ik naar enkele uiteindes van mijn apartement lopen, waarna het signaal gewoonweg afkapte. De Arctis 7+ gedraagt zich hier ogenschijnlijk beter, want ik kan zonder signaalverlies zelfs het dakterras op, maar dat brengt een opvallend kwaliteitsverlies met zich mee.

Dat verlies bestaat vooral uit haperingen en krakende geluiden, maar dat is volledig normaal als je op de rand van je ontvangst zit. Effectief bekeken kan ik iets verder weg mijn audio blijven beluisteren, voor het geval dat nodig is. Echter wordt me bij de Arctis 7+ gedeeld dat de microfoonkwaliteit significant achteruit gaat op de rand van die ontvangst. Ik kan gesprekken dus blijven volgen, maar ik ben zelf op een gegeven moment niet meer te verstaan.

Al met al heb ik geen klachten over het effectieve bereik, want op de plekken waar de Arctis 9 deed afkappen, blijf ik met de Arctis 7+ verstaanbaar. Indien benodigd kan ik verder weglopen en geluid blijven beluisteren, maar ik moet dan wel rekening houden met de microfoon. Het is een apart compromis, maar ik geef er wel de voorkeur aan.

Batterijduur

Het is nu dat we aankomen bij de grootste kracht van de Arctis 7+: de batterijduur. De 20-24 uur van voormalige Arctis-headsets is niet verkeerd, maar schoot soms nét iets tekort. Toen ik het persbericht van de Arctis 7+ voorbij zag komen in onze mailbox, met een vermelding van 30+ uur, moest ik even de ogen uitwrijven. Niet alleen is er USB-C én snelladen geïmplementeerd, de fabrikant heeft ook nog eens een verbetering van minstens 50% aangeleverd voor de batterijduur. Twee woorden: oké dan.

In de praktijk heb ik de verbeterde batterij direct kunnen opmerken. Afhankelijk van je gebruik ga je nu makkelijk één of twee dagen langer mee. Je kan minstens vier uur per dag gebruikmaken van de headset en pas na een week ‘zorgen’ hoeven te maken over opladen. Maar ja, zelfs het opladen is nu een lachertje, want na een kwartiertje kan je weer een aantal uur aan de slag. Ook hier is het weer petje af, voor optimalisaties die verschrikkelijk veel opleveren in het dagelijkse en wekelijkse gebruik.

Microfoon

Als laatste arriveren we bij de microfoon van de Arctis 7+. Veelal hebben draadloze uitingen te maken met inherent kwaliteitsverlies, dus daar is de verwachting op afgestemd. Wel was ik nieuwsgierig naar een eventuele verbetering in kwaliteit. Als ik de opname van de Arctis 9 naast die van de Arctis 7+ leg, valt er echter weinig verschil op te merken. De opname is met laatstgenoemde gedaan op 50% volume in Windows en komt kwalitatief vrijwel overeen.

In de basis is de microfoon dus in orde, al heb je in Sonar allerlei features tot je beschikking om te tweaken. Je kan ruis en achtergrondgeluiden van een toetsenbord verminderen en een (automatische) noise gate instellen. Ter verduidelijking: dat zijn globale instellingen. Als je dat naar wens hebt getweakt, benut je dat automatisch in elk programma. Mocht je spelen met open voicechat of proximity chat, dan is dat verdraaid handig.

SteelSeries, je hebt het wat mij betreft weer geflikt. Met de Arctis 7+ pakt de fabrikant de meeste kritiekpunten aan die ik bij de Arctis 9 had. Voor hetzelfde geld als dat voormalige vlaggenschip krijg je nu USB-C erbij, een grotere batterij, een aantal verbeteringen in de bediening én SteelSeries Sonar. Dat neemt niet weg dat € 200,- een pittige adviesprijs blijft en het gewicht van 363 gram nog steeds niet voor iedereen is weggelegd. Toch kan ik niet anders dan een dikke, welverdiende score uitdelen.

Het is overduidelijk dat SteelSeries met elke lancering gesleuteld heeft aan haar producten en dat zien we bij de Arctis 7+ overduidelijk terug. De geluidskwaliteit is zoals gewoonlijk top, voor zowel muziek en films als games, en de out-of-the-box ervaring is wederom puik. In dit geval krijg je met Sonar een lading aan extra opties om je gesplitste audiokanalen én microfoon exacter te tweaken dan ooit tevoren. Nota bene komt Sonar in de toekomst beschikbaar voor bestaande Arctis-headsets - een win-win!

Het meest indrukwekkende onderdeel van Sonar is het nieuwe 7.1 virtueel surround. Voor het eerst maakt deze implementatie de geluidservaring aanzienlijk ruimer en dat zonder onoverkoombaar kwaliteitsverlies of incorrecte audiopositionering. Noem het een wonder, want mijn Dolby Atmos mag ik eindelijk in de vrieskist plaatsen. Kwalitatief gezien heb ik eigenlijk niets verkeerds op te merken, hetzij qua geluid, microfoon of andere aspecten van de headset.

Kort en simpel gezegd is de Arctis 7+ te beschouwen als de beste en meest uitgebreide Arctis-headset tot nu toe met alle features die je maar kan wensen. Het enige dat uit mag blijven, tegenover de Arctis 9, is Bluetooth. Ik zie het echter niet als een gemis en wat je in dit geval terugkrijgt, is het geld waard. Niet alleen heb je sneller opladen met USB-C, maar ook nog een batterijduur van 30+ uur. Kortom, de Arctis 7+ is de nieuwe draadloze koning van SteelSeries én wat mij betreft binnen de prijsklasse.