Review: NZXT H1 V2

Review: NZXT H1 V2

• Productpagina

• Specificaties
• De buitenkant
• De binnenkant
• Inbouwen
• Conclusie

Vorig jaar had ik de NZXT H1 (2021) ter review, een gereviseerde versie van de voormalige H1 die problemen ervaarde met de meegeleverde PCIe-riserkabel. De H1 werd in zijn algemeenheid goed ontvangen als compacte SFF-behuizing in tower-vorm inclusief inhoud, bestaande uit een voeding en AIO-waterkoeler (all-in-one).

Het gereviseerde H1 (2021) model pakte het pijnpunt van de riserkabel aan en bewees zich als elegante doch praktische oplossing voor een compacte build. In de tussentijd heeft NZXT niet stil gezeten en werd ik onlangs benaderd over de NZXT H1 V2. Het gaat hier om een nieuwe versie die verbeteringen met zich meebrengt voor hedendaagse hardware.

Belangrijkste veranderingen bestaan uit een ietwat grotere behuizing, een extra meegeleverde 92mm-PWM-fan en twee USB 3.2 Gen2 Type-A poorten i.p.v. één. Met een minimale doch net wat grotere voetprint biedt de H1 V2 meer ruimte voor de videokaart: met 324 mm versus 305 mm op de H1 (2021). Evenals de dikte van de videokaart met 58 mm versus 50 mm op de H1 (2021). Ook ontvangt de voeding een upgrade naar 750 watt (SFX750 80-plus Gold), wat eerder een voeding van 650 watt was (SFX650 80-plus Gold).

Afsluitend, voordat we naar de specificaties gaan, nog twee belangrijke upgrades. De H1 V2 heeft namelijk een PCIe 4.0-riserkabel en maakt nu gebruik van een geïntegreerde fan controller die bestuurbaar is middels NZXT’s eigen CAM-software. Over de PCIe 4.0-riserkabel vertel ik dadelijk graag meer. De NZXT H1 V2 heeft een adviesprijs van € 399,99.

Laat ik direct van start gaan met de PCIe 4.0 riserkabel. Ik wil niet te veel naar het verleden teruggrijpen, nochtans is het belangrijk voor de inhoud van het verhaal. Vooraf aan de H1 (2021) had NZXT de nodige problemen met de meegeleverde riserkabel. Diverse mediakanalen, zowel in geschreven als videovorm meldde het risico van een mogelijke kortsluiting door het ontwerp van deze PCIe-riserkabel. Deze PCIe-riserkabel was volgens NZXT niet specifiek ontworpen voor de H1 - het ging hier om een OEM-variant, een probleem dat destijds aangepakt is met de H1 (2021).

De nieuwe PCIe 4.0 riserkabel heeft een custom-PCB om de kans op een mogelijke kortsluiting te voorkomen. Levering geschiet via een nieuwe fabrikant die volgens NZXT een betere eind- kwaliteitsinspectie voert. In de specificaties deel ik eigenlijk nooit mijn eigen mening, maar hier komt die dan toch: ik ben van mening dat het eerdere probleem een samenspel is van meerdere factoren, waar NZXT ten alle tijden de eindverantwoording draagt.

We laten het verleden voor wat het is en gaan er fris tegenaan met de H1 V2. Overigens wat ik positief over de H1 (2021), deze kreeg dan ook een mooie scoren. De H1 V2 is in die zin een verfijning die een betere aansluiting moet vinden op de vraag vanuit de markt. Daar is de PCIe 4.0 upgrade een groot aandeelhouder in, evenals de voedingsupgrade naar 750 watt. Beesten zoals een Nvidia RTX 3080 vragen veelal wat meer voeding, waarvan sommige ook passen in deze behuizing. De H1 V2 is met 405 mm hoog en 196 mm lang en breed. Waar de H1 (2021) 387,7 mm hoog is bij 187,6 mm lang en 187 mm breed. De grotere voetprint maakt de H1 V2 een 15,6 liter behuizing waar de H1 (2021) een 13,6 liter is.

De H1 V2 biedt ondersteuning voor een Mini-ITX-moederbord. Het I/O bestaat uit twee USB 3.2 Gen 1 Type-A poorten, een USB 3.2 Gen 2 Type-C poort en een audiolijningang (3.5 mm Jack). Nieuwkomer is de meegeleverde 92mm-fan, evenals out-of-the-box ondersteuning voor LGA1700 met de meegeleverde AIO (all-in-one) waterkoeler. Dit betreft de RL-KR14H-01; Kraken 140 mm onder 12 volt met een pompsnelheid van 4200 RPM ± 10%. De meegeleverde PCIe 4.0 riserkabel is 330 mm lang. NZXT levert drie jaar garantie op de behuizing, PCIe 4.0 riserkabel en AIO. De meegeleverde PS-7G1B; de SFX750 80-plus Gold voeding krijgt tien jaar garantie mee.

De NZXT H1 V2 komt in een vergelijkbare verpakking als de H1 (2021) - de visuals zijn wat anders. Een kleine wijziging is de beschermende inhoud, deze bestaat nu uit piepschuim wat voorheen verpakkingsschuim was. Folie en plakfolie beschermen de behuizing en het geharde glas.

Het uitpakken en behandelen van de H1 V2 voelt als een “trip down memory lane". Het is immers maar zes maanden geleden dat ik de H1 (2021) behandelde. Het is niet direct zichtbaar dat de H1 V2 veel groter is dan de H1 (2021), het zijn dan ook maar marginale verschillen. Wel zijn dit de verschillen die ertoe doen als het om het plaatsen van een langere videokaart gaat, een belangrijk aspect.

Het hoofdstuk jegens de buitenkant, de binnenkant en het inbouwen lopen redelijk in elkaar op tijdens deze review. In de praktijk belandt je namelijk snel in de behuizing, het is de eerste stap die aangeduid wordt op de behuizing zelf met een sticker. De vervolgstappen voor het inbouwen staan ook aangeduid in de vorm van stickers c.q. labels op de behuizing.

De H1 V2 is minalistisch op een kleine voetafdruk, iets wat onverslagen blijft bij de H1-series aan behuizingen. Compact doch toegankelijk voor een Mini-ITX-moederbord en langere videokaart tot 324 mm. Het paneel van gehard glas en de tegenovergestelde zijde met mesh trek je eenvoudig van de behuizing af. Aan de bovenzijde van de behuizing zit een powerknop met LED-indicator, twee USB 3.2 Gen 1 Type-A poorten, een USB 3.2 Gen 2 Type-C poort en een audiolijningang (3.5 mm Jack).

Het paneel van gehard glas mag als eerste van zijn plaats. Deze geeft ons een inzage op de radiator, PCIe 4.0 riserkabel en het “kabelluikje" voor toegang tot de voeding en kabels. De accessoires zijn hier ook zichtbaar ingepakt.

Op de tegenoverstelde zijde bevindt zich het verwijderbare mesh paneel. Hier is een nieuwe toevoeging zichtbaar: de 92mm-fan. Het hardware compartiment laat zich ook zien, hier neemt het Mini-ITX-moederbord plaats. De voeding is aan de binnenzijde voorzien van een adapter, deze is extern toegankelijk voor netvoeding.

De vervolgstap bestaat uit het verwijderen van de cover van het frame. Het cover is voorzien van verwijderebare magnetische stoffilters. Met de cover van zijn plaats is de H1 V2 in zijn volledige interne glorie te bewonderen.

De PCIe 4.0 riserkabel oogt anders dan de PCIe riserkabel(s) bij voorgaande modellen van de H1. Voorzien van een label en codering als zijnde revisie B. Dit roept wat mij betreft niet direct vraagtekens op - overall oogt de riserkabel degelijk.

De PSU - voeding is gepositioneerd aan de bovenzijde van de behuizing. Zoals eerder vermeldt is hier een upgrade gerealiseerd van 650 watt naar 750 watt. Met de ruimte voor een grotere videokaart komt deze upgrade ten goede. Iets wat tijdens het hoofdstuk inbouwen dadelijk goed duidelijk wordt. Het “kabelluikje" is nu niet enkel meer een stuk metaal, deze is voorzien van de fan controller upgrade middels de CAM-software. Monitoring van de pompsnelheid, pomp-fan (radiator fan) en de 92mm-fan is hier mee mogelijk. Ik vind het deftig hoe NZXT dit verwerkt heeft.

Het laatste “luikje" tovert de radiator buiten de behuizing. Dit betreft een Kraken-versie met een radiator van 140 mm in samenhang met en 140mm-fan. Hier zien we weinig veranderingen, enkel dat de pomp- en radiator fan nu gemonitord kunnen worden. Met twee schroeven klap je het geheel open. De twee slangen zijn netjes voorzien van een gestoffeerde sleeve. Het koelblok zelf, ofwel de pompbehuizing met de CPU-baseplate is voorzien van koelpasta.

Iets waar ik mijn lof over uitspreek is hoe NZXT zijn H-behuizing georganiseerd heeft. Hier kan ik oprecht van genieten. De stickers c.q. labels op de behuizing geven voldoende informatie en knowhow om van start te gaan. De handleiding maakt dit nog duidelijker. Gesproken over de handleiding… de accessoires! Bestaande uit de handleiding, een netvoedingskabel, een y-splitter om zowel een microfoon- als audiolijningang te realiseren, een pin-header splitter en diverse schroeven in combinatie met montage materialen voor diverse sockets. Hier maakt LGA1700 - Alder Lake-S ook onderdeel van uit.

Met de accessoires besproken kunnen we bijna naar het inbouwen. Ik wil nog even stil staan bij het feit hoe georganiseerde de H1-behuizingen zijn. Naast de duidelijke informatie in de vorm van stickers, zijn de kabels gepositioneerd op de desbetreffende hoogte en positie voor optimale aansluiting met een Mini-ITX-moederbord. Hetzelfde valt te zeggen voor optimale aansluiting met de videokaart - alle kabels zijn vanuit de fabriek voorbereid voor directe verbinding… heerlijk!

Het is dan ook niet zo vreemd om te concluderen dat het bouwen met de H1 V2 een feest is. Met de grote vormfactor, die van 13,6 liter (H1 2021) naar 15,6 liter (H1 V2) krijg je hier en daar wat extra ruimte. Nogmaals: dit is zonder een fysiek vergelijk tussen de twee lastig vast te stellen, in de praktijk is het weliswaar merkbaar. Wat mij betreft is het niet enkel verticaal monteren in een tower-behuizing; draai de behuizing gerust horizontaal om het moederbord te monteren. Dit is dan ook zeker mijn keuze om kabels stevig doch met zekerheid te verbinden. Je kan dan ook wat meer druk uitoefenen.

Montage begint met het voorbereiden van het moederbord, wederom maak ik gebruik van de ASUS ROG Strix Z490-I Gaming in combinatie met een Intel Core i9 10900K. Dit moederbord gebruikte ik eerder in de NZXT H1 (2021). De eerste taak is om de meegeleverde backplate te plaatsen in voorbereiding van de brackets voor montage van de waterkoeler. Wanneer dit op zijn plaats zit, is het tijd om het moederbord te plaatsen met vier schroeven in de behuizing. Je kan het koelblok gerust verticaal plaatsen. Dankzij de koelpasta blijft deze vlak op de processor zitten, waarna je de duimschroeven aandraait voor definitieve montage. Ook dit kan eventueel horizontaal.

Omdat er ruimte is, maak ik de kabelmanagement vooraf op orde. Dit is een belangrijk aspect, gezien het koelblok en de slangen ruimte innemen die je nu nog kan gebruiken. Belangrijk onderdeel is het aansluiten van de SATA-kabels en de PCIe 4.0 riserkabel. Als alle kabels op hun plaats zitten, kan je het “AIO-luikje" sluiten en aandraaien met de twee schroeven. Kortom: eerst netjes verwerken, daarna sluiten.

Met het “AIO-luikje" gesloten kan het geen kwaad om kabels en aansluitingen te controleren. Te veel druk of weerstand tijdens het sluiten wijst erop dat de kabels of slangen blokkeren. Het beste scenario is zo min mogelijk kabels voor/bij de radiator voor een optimale luchtflow. Op de foto is zichtbaar dat mijn G.Skill Trident Z Royal werkgeheugen op één geheugenbank wat meer drukt krijgt door een kabel. Ik heb dit later aangepast.

De bovenstaande foto verlangt nog één onderdeel: de videokaart. Mooi aspect is dat je eerst één deel in de behuizing afrondt, waarna je opvolgt met de tweede helft. Dat is de helft waar de videokaart plaats neemt. De PCIe 4.0 riserkabel is al netjes op het moederbord gemonteerd, er staat dus weinig in de weg. Dit deel van de behuizing is volledig gereserveerd voor de videokaart en maakt toegang tot de PCIe-poweraansluitingen zeer toegankelijk. Een belangrijk aspect dat ik hier wil benadrukken is de plaatsing van de gekozen videokaart. Eerder plaatste ik in de NZXT H1 (2021) een ASUS GeForce GTX 1080 Ti ROG Strix OC met een lengte van 298 mm. De NZXT H1 (2021) heeft 305 mm aan ruimte voor een videokaart, deze GTX 1080 Ti valt dus prima binnen de marge. Echter was de MSI GeForce RTX 3080 Gaming X Trio 10G - toen ook al in het bezit een slag te groot met 312,4 mm. De NZXT H1 V2 biedt 324 mm aan ruimte, wat plaatsing van deze RTX 3080 nu wel mogelijk maakt. Ook de PSU-upgrade naar 750 watt maakt het combineren van high-end hardware mogelijk. Denkende aan een RTX 3080 in combinatie met een Intel Core i9 12900K. De H1 V2 is omwille deze verfijningen een stuk toegankelijker.

De H1-behuizing is een mooi en toegankelijk avontuur - daar waar de V2 dit nog mooier maakt. Om die reden ben ik stiekem wel enthousiast over deze verfijningen. Zes maanden na het schrijven van een H1 (2021) review - bewijst NZXT zaken meer dan op orde te hebben. Ook de toevoeging van een ingebouwde fancontroller is een prima toevoeging. Getest met de Blender Classroom-benchmark bereikt de Intel Core i9 10900K gemiddeld 75 graden Celsius als piek. Let wel dat dit onder “performance" mode is in de NZXT CAM-software. Dit geldt dan zowel voor de pomp, 140 mm (Apaltek 140) als de 92 mm case fan.

De NZXT H1 V2 verfijnt zichzelf op basis van zijn voorganger de NZXT H1 (2021), een behuizing waar alle puntjes mee op de spreekwoordelijke “i" gezet waren. Waaronder het probleem van de riserkabel was toen al te niet gedaan. Weet de H1 V2 te verassen? Je leest het in deze eindconclusie.

Op het eerste oogt doet de H1 V2 niet veel meer dan de H1 (2021). Esthetisch oogt de behuizing gelijkwaardig als even minimalistisch, een puntje waar ik mijn waardering voor uitspreek. De H1 is gewoon een lekkere SFF-behuizing om te zien. Belangrijk aspect is de voetprint upgrade van 13,6 naar 15,6 liter op de H1 V2. De behuizing is net wat hoger, langer en breder wat nieuwe mogelijkheden biedt. Plaatsing van een videokaart tot maximaal 324 mm is er daar één van. Tot voort kort kon in mijn MSI GeForce RTX 3080 Gaming X Trio 10G niet kwijt in de H1 (2021), wat nu wel mogelijk is met de H1 V2.

Een gewilde upgrade is de verschuiving van PCIe 3.0 naar PCIe 4.0. De H1 V2 doorstaat deze met een PCIe 4.0 riserkabel. Wederom maakt de H1 V2 zich hier wat meer future proof, hoewel future proof veelal een utopie is in hardware-land. Maar goed: het is zeker iets wat aan de orde is, met de Nvidia 4xxx-reeks in gedachten. Wat dit voor de rest nog met zich mee brengt blijf in een glazenbol kijken. Toch speelt NZXT hier voor nu prima op in, ook de upgrade van 650 watt (H1 (2021)) naar 750 watt op de H1 V2 is dan wenselijk.

De stap-voor-stap-benadering middels de stickers op de behuizing maakt het bouwen een prima ervaring. Dit laat wellicht te wensen over, iets wat ik ook concludeerde in mijn NZXT H1 (2021) review. Toch kan ik met een goed gevoel deze NZXT H1 V2 waarderen. Het bouwplan c.q. het stappenplan in combinatie met de stickers en handleiding maken het gewoon een feest. Van aansluitingen tot posities van de plaatsing van hardware; het is net het orkest van André Rieu - goed georganiseerd.

De toevoeging van een extra USB 3.2 Gen 2 Type-A-poort (10 Gbps) en 92mm-fan zijn van harte welkom. Wel is het zo dat de NZXT H1 V2 een prijsverschuiving maakt. Waar de NZXT H1 (2021) bij lancering circa € 349,99 moest kosten, is de H1 V2 circa € 50,00 duurder met € 399,99. De upgrade naar een PCIe 4.0 riserkabel zit hem dan ook waarschijnlijk in de prijsverhoging, evenals de huidige gekte rondom grondstoffen. Wel is de H1-behuizing in deze vorm nog niet zo mooi geweest als de H1 V2 nu doet presenteren, iets waar ik wel enthousiast over ben. Voor het geld koop je niet enkel een behuizing - de voeding en AIO (all-in-one) waterkoeler zitten daar dan ook bij.

Terugkijkend naar de H1 (2021) review, het gereviseerde model die de problematiek rondom de riserkabel deed vergeten, is de H1 V2 een volwaardige upgrade. De twee extra liter(s) maken een onopvallende voetprint vergroting, die onder de eindstreep veel brengt als het om hardware compatibiliteit gaat. Let wel dat de H1 (2021) op het moment fors goedkoper is voor onder de € 200,00. De H1 V2 is een epische upgrade, maar mocht je het niet nodig hebben, doe je portemonnee dan een plezier en schaf de H1 (2021) aan.