We gaan het deze keer eens over een andere boeg gooien. Een dark fantasy - actie game dit is precies het soort avontuur waar ik nu echt weer zin in heb, zeker met de donkere dagen. We hebben een game-key gekregen om voor de release deze game uit te mogen testen
Citizen Pain trekt je gelijk een duistere fantasywereld in, vol ruïnes, levende doden en strakke gevechten, en ik kan niet wachten om te ontdekken hoeveel (emotionele) pijn deze wereld werkelijk kan uitdelen.
En ach… als mijn reflexen me halverwege, zoals gewoonlijk, de steek laten, dan geef ik gewoon de Undead King de schuld. Dat voelt een stuk beter dan toegeven dat ik weer eens te langzaam dodge.
Intro
Citizen Pain betreft een singleplayer dark fantasy-actiegame met first-person melee-gevechten, geïnspireerd door old-school titels. De game is gemaakt in Unreal Engine door een solo-ontwikkelaar en combineert nostalgische gameplay met moderne graphics en een sterke verhaallijn.
Catherina, een jonge krijger, begint aan een wanhopige zoektocht om de Ondode Koning uit te dagen, een tiran die redding belooft door monsterlijke transformatie. Gewapend met zijn zwaard en verdriet moet Catherina het opnemen tegen corrupte ridders, vervloekte landen doorkruisen en de vergankelijke ziel van een stervende wereld confronteren.
Gameplay
In Citizen Pain draait de gameplay om actie, een soort gevecht waarbij je hartslag net zo snel omhoog schiet als je health-bar omlaag (zeker na een glas wijn). Dit is helaas niet alleen te wijten aan de spanning van het gevecht, maar ook aan de trage controls/gameplay.
Je hanteert Catherina’s zwaard met combo’s zoals een parry of een krachtige aanval, terwijl je constant moet timen en dodgen om niet meteen door een dooie ridder tot stof gemept te worden. Ik kan je vertellen dat als je zo chaotisch bent als ik, dat dit best een opgave is (zeer zeker met de trage controls). Vijanden vallen ook nooit in dezelfde patronen aan; soms stormen ze op je af alsof ze al drie koppen koffie op hebben, andere keren sluipen ze juist in een soort stealth met tactiek om je heen. Dit vind ik dan op zich weer een positieve toevoeging.
Daarnaast speelt de mysterieuze kracht “Pain" een belangrijke rol: een systeem dat je beloningen geeft voor agressie, maar je net zo makkelijk in de problemen brengt als je te veel risico neemt. Daarmee voelt elke encounter als een kleine strijd: intens, onvoorspelbaar en soms verrassend meeslepend.
Dit is geen game waarin je gedachteloos op knoppen ramt, tenzij je het leuk vindt om binnen tien seconden horizontaal te liggen en dan niet op een plezierige manier.
Wereld
De wereld van Citizen Pain voelt aan als ooit een hele mooie plek, maar waar nu vooral het verleden rondwaart. Alles is somber, vervallen en mysterieus genoeg om je ongemakkelijk nieuwsgierig te maken (die van mij kent sowieso al geen grenzen, dus perfect, toch?). Denk aan ruïnes met dubieuze geluiden en schaduwen, verlaten dorpen en kathedralen die meer lijken op graftombes dan op heiligdommen.
Elke zone heeft zijn eigen sfeer: van mistige bossen waar je elk moment iets kan zien bewegen, tot ondergrondse gangen waar de stilte zwaarder voelt dan de vijanden die er rondlopen. De wereld vertelt geen verhaal via grote, fantastische cutscenes, maar via details van kapotte beelden en stemloze fragmenten, sporen van ancient battles en uiteraard vreemde symbolen op muren die je liever niet te lang wilt bekijken.
Echter, ik moet wel toegeven dat het ‘gevoel’ wel aanwezig was in de wereld, en begrijp me niet verkeerd, het heeft zeker potentie, maar… de graphics waren haperig en sloom. Helaas kreeg ik hier op den duur wel lichte frustraties van. Uiteraard heb ik double checked dat dit niet aan mijn grafische instellingen lag; ik heb immers geen potato-pc.
Tegelijkertijd dat de omgeving in de wereld zijn eigen verhaal vertelt, voelt het ook nog ergens een beetje leeg aan. Geen voiceactors, geen extra geluidseffecten zoals het geluid van de regen op de daken en het knetteren van het vuur. Alleen het gezwaai van je zwaard, wat in aanraking komt met je vijanden, en het gekreun van zowel je personage als de dode ridders - superzonde.
Citizen Pain voelt voor mij helaas (nog) niet uitdagend en levend genoeg om me telkens weer terug te trekken. De game voelt (nog) niet afgemaakt, en je zou zeggen dat het wat hard klinkt, omdat de game op de datum van deze review live komt. Toch heb ik de Steam-key gekregen voor de volledige game. Uiteraard wil ik wel objectief blijven.
Maar ondanks dat ik gehoopt had meer van de game te houden, wil ik toch niet de game helemaal het veld uitslaan. Want je krijgt toch een verfrissende combinatie van actie, een sfeervolle wereld - zeker als hier nog wat audio-effecten aan toegevoegd gaan worden - en het mysterieuze “Pain"-systeem.
De game heeft oprecht en zeker veel potentie, maar naar mijn mening heeft de ontwikkelaar hier en daar nog wel wat te tweaken en te sleutelen. De langzame/stugge controls en de haperende graphics/omgeving; hier moet je tegen kunnen.
Kan of wil je hier wel doorheen kijken? Dan is deze game precies het beetje spanning dat je wilt hebben.
