In een tijdperk waarin sciencefictiongames elkaar in razend tempo opvolgen, probeert Moros Protocol zich te onderscheiden met een duister verhaal, sfeervolle omgevingen en moreel beladen keuzes. Deze sci-fi-thriller neemt je mee in een geheimzinnig ruimte-experiment waarbij niets is wat het lijkt - en wij als speler moeten de waarheid zien te vinden.
In onze review duiken we diep in de wereld van Moros Protocol en gaan we ontdekken of deze game de moeite waard is voor fans van psychologische sci-fi.
Let op, deze review kan spoilers bevatten.
Je wordt wakker aan boord van The Orpheus, een verlaten oorlogsschip dat verdwaald is in de ruimte en vol zit met gruwelen. Geen herinneringen en geen bondgenoten. Alleen het instinct om te vechten en een stem die je aanspoort om door te gaan. Het schip beweegt om je heen, de vijanden houden nooit op en overleven betekent vechten door met bloed doordrenkte gangen om te ontdekken wat er voor je ligt.
Moros Protocol speelt zich af in een spookachtige, low-poly wereld met kraakheldere pixeltexturen en combineert de snelle gevechten van klassieke FPS-games uit de jaren 90 en begin 2000, de onvoorspelbaarheid van genre-bepalende roguelites en de uitdaging van Souls-achtige baasgevechten. Vecht tegen meedogenloze vijanden en torenhoge nachtmerries in een brute test van vaardigheid en wilskracht. Met procedureel gegenereerde levels, steeds veranderende bedreigingen en intense actie is overleven nooit gegarandeerd.
Het schip is een oorlogsgebied. De vijand is eindeloos. De kansen zijn tegen je en je bent misschien in de minderheid, maar je bent niet kansloos.
De game speelt zich af in een futuristische vibe, waarbij je een onderzoeksruimtevaartuig gaat verkennen dat vastzit in een erg mysterieuze en buitenaardse omgeving. Wat ik vind dat deze game meteen spannend maakt, is dat er nadruk gelegd wordt op keuze en consequentie - bijna elke beslissing die je maakt, zowel in combat als de manier waarop je met bepaalde situaties omgaat, hebben allemaal invloed op het verhaal en je voortgang (er is dus eigenlijk geen verkeerde keuze, want het is echt jouw verhaal). Dat vind ik zelf wel een toffe feature. Bereid je erop voor om heel erg veel dood te gaan. Maar dan ook echt heel veel.
De verkenning
De verkenning vind ik misschien wel het meest opvallende aspect van de gameplay. In plaats van alleen maar actie, word je aangemoedigd om de ruimte te verkennen en aanwijzingen te verzamelen die je kunnen helpen de verborgen waarheden achter het mysterieuze project van het vaartuig te achterhalen. Dit geeft een blijvend gevoel van spanning en nieuwsgierigheid, aangezien elke hoek van het schip potentieel nieuwe geheimen en natuurlijk gevaren onthult.
Het gevecht
De gevechten in Moros Protocol zijn op zich vermakelijk naar mijn mening, met een snelle, boeiende shooter-vibe (je moet hier wel van kunnen houden). Het ruimteschip, de Orpheus, is verdeeld in verschillende kamers, die zowel vijanden als schatkisten bevatten met nieuwe wapens en upgrades, en zelfs robotverkopers die items en verbeteringen voor je credits aanbieden. Alex kan een melee-wapen en maximaal twee vuurwapens tegelijk uitrusten, evenals explosieve objecten naar vijanden schoppen, in een stijl die doet denken aan Duke Nukem.
Het tempo van de actie wordt goed behouden dankzij de overvloedige munitiedrops en een sprintknop, waarmee de speler snel door de arena’s kan bewegen. Al met al zijn de gevechten behoorlijk plezierig, vooral doordat het spel je beloont voor precisie door vijandige zwakke punten te raken, wat extra schade oplevert.
Wat ik persoonlijk wel zou willen zien, is dat de game minder bespaart op het herstellen van je HP (hit points). Wanneer vijanden hp-items laten vallen, worden deze niet direct toegepast op de gezondheid van de speler, maar vullen ze eerst een HP Shot-meter. Pas wanneer deze meter vol is, kan je jezelf genezen, en dan ook niet maximaal. Dit voegt dan wel een extra laag van strategie toe, maar het kan soms erg frustrerend zijn als je snel hp nodig hebt.
Upgraden
Tussen de runs door kan de speler een grondstof genaamd Biomat gebruiken voor permanente upgrades om zijn kansen voor toekomstige runs te verbeteren. Het grootste probleem met de implementatie hiervan is dat de upgrades in Moros Protocol niet erg substantieel zijn en dat het lang kan duren voordat het effect ervan merkbaar is. De meeste upgrades zijn van het type dat de munitiecapaciteit met 50 verhoogt, de schade op afstand met 1% verhoogt of de basis-HP met 2 verhoogt.
Dit zijn op zich dan zeker wel upgrades, en als je er veel punten in steekt, heeft dat ongetwijfeld een merkbaar effect op volgende runs. Het effect ervan van run tot run verandert de gameplay echter niet wezenlijk, zoals dat wel het geval is bij bijvoorbeeld het vrijspelen van een nieuwe klasse in Rogue Legacy 2 of een nieuw wapentype of verkenningsgebied in Hades 2. Dit zorgt ervoor dat dit voortgangssysteem vooral de eerste uren van Moros Protocol met de fragmentarische upgrades een beetje als een sleur aan kan gaan voelen.
Co-Op
Hoewel het spel prima solo gespeeld kan worden, voelt het naar mijn mening toch veel meer als een coöp-ervaring. Wel moet ik meegeven dat er issues kunnen ontstaan met je medespeler, omdat er geen gedeelde buit is (wat betekent dat spelers onderling moeten onderhandelen over wie het nieuwe wapen of de nieuwe augmentatie krijgt die ze hebben gevonden). Co-op heeft het cruciale voordeel dat spelers elkaar kunnen reanimeren als ze neergaan (erg handig, want ik ging echt HEEL vaak dood). Met het solospelen is dat natuurlijk een minpunt, omdat je helemaal terug naar het begin wordt gestuurd als je HP-balk op nul komt te staan.
Dit wordt nog verergerd door het feit dat runs in Moros Protocol vrij lang kunnen duren, ongeveer 45 minuten of langer. Dit is wel afhankelijk van RNG; het is namelijk een aanzienlijke hoeveelheid tijd om weg te gooien door een snelle dood of door per ongeluk te dicht bij een explosie te staan (yep, als je bent zoals ik, gebeurt dat vrij vaak).
Een mechanisme dat vergelijkbaar is met andere games, waarmee solospelers zichzelf kunnen reanimeren, of gewoon extra levens of beperkte checkpoints biedt als onderdeel van de metaprogressie van het spel, zou wonderen hebben gedaan om Moros Protocol in balans te brengen voor degenen die geen metgezel hadden om mee te spelen. Persoonlijk vind ik dit wat jammer, aangezien je niet altijd zin hebt om co-opgames te spelen.
Hoewel Moros Protocol absoluut een sterke en mooie ervaring biedt voor fans van snelle actie en sci-fi shooters, is het simpelweg niet mijn type game. De gevechten zijn voor mij te snel, al biedt de gameplay voldoende variatie en de sfeer van de game is boeiend. Toch voelde ik me persoonlijk niet echt tevreden met de gameplayloop, vooral door het constante gevecht om hp te herstellen en het repetitieve karakter van sommige gevechten, tenzij je co-op speelt. Helaas is dit voor mij een no go; ik vind het soms fijner om solo te spelen.
Waar ik enigszins wel af en toe smakelijk plezier om had, was de Nederlandse vertaling van de game. Ik raad aan de game in het Engels te houden; de Nederlandse vertaling is erg slecht.
Voor degenen die houden van snelle actie met een beetje strategie en verkenning, zal Moros Protocol ongetwijfeld bevredigend genoeg zijn. Maar voor mij mist het de diepgang en de variatie die ik zoek in een game. Als je op zoek bent naar een intense boomer-shooter met een futuristisch verhaal, zou Moros Protocol echter wel eens een goede keuze kunnen zijn.
