Review: Mountain Makalu Max

Review: Mountain Makalu Max

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Sinds de komst van ons nieuwe kantoor in 2022 heb ik van Mountain de Everest Max en Makalu 67 in gebruik genomen - dat met een verrassend groot genoegen. Laatstgenoemde is relevant voor vandaag, want de fabrikant lanceert nu de gloednieuwe Makalu Max. Zoals de Max-aanduiding hint, dient dit de uitgebreidste versie van de Makalu-muis te zijn. De Makalu 67 werd in 2020 van lof voorzien door collega-redacteur Pim, dus wat heeft Mountain gedaan om hier een waardige ‘Max’-editie van te maken?

Nou, deze Makalu Max leunt in op uitwisselbare zijgrippen en zaken zoals een aanpasbaar gewicht met aanpasbare balans van datzelfde gewicht. Daarbij is dit een draadloze gamingmuis geworden, met een beloofde batterijduur van 80 uur. Hoewel deze muis op papier enkele sprongen vooruit maakt, zijn er ook wat stappen achteruit gedaan. Dat als het gaat om een hoger basisgewicht en het uitblijven van een honingraatstructuur, dus dat gaan we in de opvolgende hoofdstukken uitbundig bespreken.

De Makalu Max is bij Mountain zelf te verkrijgen voor € 89,99 in hun webshop.

Hieronder treffen we de specificaties aan;

Een zware jongen

Laten we beginnen met de olifant in de kamer: hoe zwaar de Makalu Max weegt. Waar de Makalu 67 zijn gewicht in de naam aanduidt - hint, het is 67 gram -, komt de Max binnenstormen met een basisgewicht van zowaar 110 gram. In het huidige tijdperk van lichtgewicht kampioenen is dat vrij schrikbarend te noemen. Nou is het uitblijven van een honingraatstructuur op de Makalu Max daar ongetwijfeld een reden voor. Verder zijn we gewend dat draadloze muizen iets zwaarder zijn dan bedrade uitingen. Maar ja, een sprong van 43 gram is niet mis - dat gaan we bij de praktijkervaring verder behandelen.

Customization

Als we het gewicht even terzijde gooien, dan kunnen we focussen op de leukste eigenschappen van de Makalu Max. Laten we beginnen met de uitwisselbare zijgrippen; daarvan krijg je er eentje extra meegeleverd voor beide zijden. Als eerste doet de extra linkergrip de muis onderop verbreden, zodat de duim comfortabeler kan rusten en het rubberen oppervlak van die grip biedt een betere houvast. Daarbij doet de extra linkergrip de muis in het geheel verbreden, wat handig kan zijn voor gebruikers die de palmgreep toepassen - waaronder ikzelf. Daarover gesproken: je kan terecht voor zowel een palmgreep als klauwgreep, waarnaast de muis gericht is op rechtshandigen.

Mocht je naast het bezitten van grote klauwen een liefhebber zijn van zware gamingmuizen, dan valt de verdere customization met de drie gewichtsringen ongetwijfeld in de smaak. Zodoende kan je één ring van 10,6 gram, 8,4 gram óf 6,6 gram toevoegen aan de muis. Met het gewicht van de grippen erbij (~6 gram) gaat de Makalu Max van 110 gram naar maximaal 126,6 gram bij gebruik van de zwaarste ring. Nochtans is niet elke ring hetzelfde, want de ring van 8,4 gram heeft zijn gewicht aan één kant, zodat je de gewichtsbalans van de muis aan kan passen.

Draadloze aard

Tenslotte komen we uit bij de draadloze aard van de Makalu Max en dat vertaalt zich als eerste in de keuze voor een PixArt PAW3370-sensor. Dit betreft een zuinige sensor met bekende, goede prestaties. Dat gaat samen met een degelijke batterijduur, waarbij Mountain 80 uur aan gebruik belooft. Daarnaast is bedraad gebruik mogelijk via USB-C en dient de muis snel opgeladen te worden, al specificeert Mountain geen exacte oplaadtijd voor de Makalu Max.

Naast het feit dat een PAW-variant een verstandige keuze is voor een draadloze muis, brengt de 3370 ook een aantal toffe features met zich mee. Zo kan je bij deze sensor de lift-off distance (LOD) aanpassen en met stappen van 50 je DPI-instelling instellen. Indertijd was de Makalu 67 de eerste muis met die sensor en was collega-redacteur Pim aanzienlijk lovend. Kortom, het is fijn om de sensor terug te zien keren.

De unboxing starten we met de slogan van Mountain. Bij het openen van de doos treffen we direct de houder met accessoires aan, alsmede de Makalu Max zelf, extra zijgrippen en gewichtsringen. Nou is het zelden dat ik de duurzaamheid van een verpakking bespreek, maar in dit geval moet ik opmerken dat de verpakking vrij groot is voor de desbetreffende inhoud. Hoewel Mountain samenwerkt met Plastic Bank en daarmee millieuvriendelijkheid in acht houdt, vind ik dat de Makalu Max een kleiner doosje had mogen genieten.

Kijkende naar de inhoud van de accessoiredoos, daarin zien we een snelstartgids, stickers, een USB-C naar USB-A-kabel en de USB-A-dongel met omzetter naar USB-C. Het gebruik van USB Type-A voor de dongel is voor mij een verrassende te noemen, gezien het veelal USB-C betreft. Beide keuzes hebben voor- en nadelen, waar ikzelf de voorkeur geef aan USB-A. We zien steeds meer USB-C-connectiviteit op pc’s, maar ik geef die poorten toch echt niet op voor een muis. Daar waar een omzetter een kabeltje vereist, waardoor je extra spaghetti aan de achterkant van je pc hebt hangen.

Vervolgens is de Makalu Max zelf aan de beurt. Rondom kijkend, valt al gauw op dat deze muis dezelfde vorm heeft als de voorgaande Makalu 67. Echter doet het in dit geval natuurlijk ontbreken aan een honingraatstructuur aan de achterzijde en zijkanten. Daarnaast zijn twee toevoegingen te spotten: een extra knop bovenop en een extra zijknop. Tenslotte is ook de onderzijde aangepast, want daar treffen we nu het ringvormige gat aan om één van de drie meegeleverde gewichtsringen in te plaatsen.

Plukken we de zijgrippen van de muis af, dan zien we de geïntegreerde magneten zichtbaar worden aan weerszijden. Hierbij moet ik opmerken dat de zijgrippen goed op hun plek blijven zitten, maar de standaard grippen voelen ietwat goedkoop aan. Voor een muis die dusdanig zwaar weegt, had ik verwacht dat de grippen wat steviger van aard zouden zijn. Mocht je een 3D-printer bezitten en geneigd zijn, dan kan je custom grippen printen. Daar heeft Mountain een pagina met uitleg voor, inclusief downloadbare STL-bestanden.

Nu komen we aan bij de extra zijgrippen, waarvan de linkergrip wat steviger aanvoelt. Dat is te verwachten, gezien deze groter is en in bezit van een rubberen grip. Plaatsen we de extra grippen op de Makalu Max, dan zien we dat de muis een aanzienlijk stuk breder wordt. Uiteindelijk ging mijn voorkeur uit naar het gebruik van de originele rechtergrip en de extra linkergrip voor extra duimcomfort en een lekkere houvast.

Tenslotte arriveren we bij de onderzijde, waar we als eerste de PTFE-voetjes kunnen opmerken voor de extra zijgrippen - fijn om te zien. Daarnaast kunnen we natuurlijk een gewichtsring plaatsen, waarmee je het totale gewicht aan kan passen. De ring met een inkeping aan één zijde verhoogt zowel het gewicht als de balans van de muis. Nou gebruik ik logischerwijs geen enkele ring, maar mocht de muis zowaar te licht voor je zijn, dan heb je dus drie opties tot je beschikking.

We hebben in het verleden reeds kennis gemaakt met Base Camp, de software van Mountain voor haar diverse producten. De uitgebreide aard ervan valt wederom te benoemen, want er valt veel te customizen aan de Makalu Max. Naast wat typerende zaken zoals profielen, RGB-verlichting en macro’s kan je bijvoorbeeld terecht om de functies van alle knoppen te wijzigen. Naast de drie primaire knoppen voorop - links, rechts en midden - zijn er vijf knoppen om te voorzien van allerlei functies. Het is daarbij zelfs mogelijk om Windows-commands, programma’s en functies van bepaalde programma’s zoals Open Broadcaster Studio te benutten - niet verkeerd.

In het laatste tabje voor de Makalu Max kan je terecht voor de muisinstellingen zelf. Daarin treffen we zaken aan zoals polling rate, gevoeligheid (losstaande van DPI), kliksnelheid, responstijd, angle snapping, lift-off distance en batterijgerelateerde functies. Daarnaast zijn er vijf DPI-presets in te stellen, variërende van 50 DPI tot aan 19.000 DPI. Net zoals bij de Makalu 67 is het mogelijk om je DPI-instelling met stappen van 50 DPI aan te passen en de DPI-presets te synchroniseren met andere profielen. De hoeveelheid customization die je krijgt bij Mountain-apparatuur blijft puik.

In de praktijk kijken we bij de Mountain Makalu Max naar het gewicht, comfort en zaken zoals de batterij en draadloze prestaties.

Gewicht, comfort en zijgrippen

De eerder benoemde olifant komt hier als eerste aan bod. In principe heb ik niets tegen zwaardere gamingmuizen, want vroegâh was dat nou eenmaal de norm. Zo had ik jarenlang trouw de Cooler Master Storm Reaper op mijn bureau, eem muis die gedeeltelijk vervaardigd was van aluminium. Echter ben ik een aantal jaar geleden eveneens overgestapt op lichtgewicht muizen. Met een lagere DPI-instelling van 1.200 voel ik de gewichtsverschillen aan mijn pols, dus de transitie terug naar een zwaargewicht zoals de Makalu Max kon ik onmiddellijk opmerken tijdens het gamen.

Nou betreft het ook een transitie vanaf de Mountain Makalu 67, de voorgaande muis van de fabrikant. Met het zien van de gesloten behuizing van de Makalu Max én de verwisselbare zijgrippen vermoedde ik al dat de Max zwaarder zou zijn, maar een basisgewicht van 110 gram is een pittige. Met de extra linkergrip erop stijgt dat gewicht naar ~113 gram. Zelfs zwaardere muizen die wij getest hebben, zoals de ASUS ROG Gladius III Wireless, komen niet voorbij de 90 gram. Wat mij betreft had Mountain meer moeten én kunnen doen om het basisgewicht van de Max minstens onder de 100 gram te brengen.

Gelukkig betreft de Makalu Max alsnog een comfortabele muis. Dat is niet gek ook, gezien dit hetzelfde ontwerp betreft als de Makalu 67 - al dan zonder de honingraatstructuur. De extra linkergrip, die meer steun biedt voor de duim en een rubberen textuur bezit - voelt verrassend comfortabel aan. Nou zijn het de zijgrippen die ongetwijfeld het hogere gewicht teweegbrengen. Mede daarvoor zal de honingraatstructuur achterwege gelaten zijn, waarbij de zijgrippen middels de vier interne magneten op hun plek blijven - die voegen tevens een gewicht toe.

Lichtelijke stroefheid

Hoewel ik dusver lovend ben over comfort, valt de stroefheid te benoemen van zowel de voorste zijknop als het scrolwiel. Dit is een tweezijdig zwaard, want de stroefheid kán prettig zijn voor de zijknop. Mocht je deze gebruiken voor de tijdelijke wisseling naar een andere DPI-instelling, dan druk je deze niet per ongeluk in. Zelf geef ik de voorkeur aan een gelijke stroefheid tussen alle zijknoppen, maar ik wilde het in ieder geval even benoemen. Daar waar een lichtelijke stroefheid ook opgaat voor het scrolwiel, al valt daar mede aan te wennen.

Gaming vs. productiviteit

In deze review hanteer ik een andere structuur voor de praktijkervaring, want laten we het gebruik van de Makalu Max eens bespreken. Voor gaming mag mijn mening al duidelijk worden: daar vind ik het gewicht geen pretje. Het verschil met lichtgewicht muizen is voor mij te groot om de overstap terug te maken. Na een half uur aan Diablo IV - en de nodige bewegingen die je in zo’n ARPG maakt - kon ik reeds bemerken dat mijn pols deed klagen. Echter ben ik wel te spreken over het gebruik voor een ander doeleinde en dat betreft productiviteit.

Zo hanteer ik op kantoor een iets hogere DPI-instelling van 1.600, omdat ik daar werk met zowel een grotere resolutie als een groter scherm. Met typerend gebruik, zoals tijdens het fotosoepen en videobewerken, is het gewicht niet hinderlijk te noemen. Beter nog, voor zulke doeleinden prefereer ik zelfs iets zwaardere muizen (met de nadruk op ‘iets’). Zodoende blijft de Makalu Max na deze review op mijn kantoorbureau liggen, want het comfort en de houvast van de linkergrip zijn erg prettig tijdens het werken.

Sensor en batterij

Laten we doorduiken naar een net zo belangrijk onderdeel ván: de PixArt PAW3370-sensor. Dit betreft dezelfde, bekende sensor als in de voorgaande Makalu 67, wat nog altijd een fantastische keuze is. Deze is accuraat, precies en komt - zoals besproken bij de software - met een instelbare LOD (lift-off distance). Zo kom ik met het onderstaande resultaat van de bekende Mouse Accuracy-test vrij goed uit, maar ik moest even opnieuw leren een zwaardere muis te gebruiken. Mijn pols geeft daarentegen nog steeds voorkeur aan lichtere muizen voor gaming.

Wat hand in hand gaat met de sensor is de batterijduur. Op dat gebied kan ik beamen dat de Makalu Max twee weken aan werkdagen meeging, ofwel zo’n 70-80 uur. In mijn geval was dat met de RGB-verlichting uitgeschakeld, want voor een draadloze muis behoef ik dat niet. Met een kwartiertje aan de kabel kon ik weer een paar uur vooruit. Typerend gedrag voor een moderne draadloze muis, waarmee de Makalu Max sterk tegenover de directe concurrentie staat.

Aan het einde van de dag is de Makalu Max niet wat ik verwachtte van Mountain. Dat vanuit het perspectief van de huidige markt én de voorgaande Makalu 67, die al een jaar lang dienst draait op mijn bureau. Ten opzichte van die muis is het gewicht met 43 gram gestegen en dat vanwege het uitblijven van een honingraatstructuur. Dat is zowaar uitgebleven, om vervolgens als verkooppunt uitwisselbare zijgrippen mogelijk te maken, maar die voegen simpelweg te weinig toe om die gewichtstoename te rechtvaardigen.

Nou gaat het minpunt van gewicht alleen op als je bewust zoekt naar een lichtgewicht muis. Maar ja, kijkende naar populaire concurrentie voor 90,- euro - zoals de Logitech G Pro X Superlight -, dan is het overduidelijk dat lichtgewicht muizen nog steeds dé trend zijn. Rond de 100 gram staat de Makalu Max tegenover uitingen zoals de Gladius III Wireless van ASUS, al ontstijgt Mountain met een basisgewicht van 110 gram alsnog een dergelijke muis. Kortom, de Makalu Max valt wat mij betreft een beetje tussen wal en schip in.

Al met al wil dit niet zeggen dat ik ontevreden met de werking van de muis. De PixArt PAW3370-sensor doet bijvoorbeeld exact wat ‘ie moet doen - zowel qua precisie als batterijduur van ~80 uur. Daarnaast biedt de extra linkergrip een verrassend goed comfort, al gaat dat niet op voor de extra rechtergrip. Tenslotte krijg je een lading aan programmeerbare knoppen tot je beschikking, met een extra zijknop en een extra knop bovenop. Wat dat betreft zijn er toch nog kleine sprongen vooruit gemaakt.

De uiteindelijke conclusie is dat ik de Makalu Max geschikter acht voor productiviteit dan gaming. In dat scenario vind ik het extra gewicht geen euvel en met de rubberen zijgrip ga ik preciezer te werk. In de Base Camp-software, die logischerwijs uitgebreid blijft, kan je de knoppen instellen naar wens. Zo kan je Windows-commands geven, koppelen aan OBS (Open Broadcaster Studio) en nog veel meer. De basis van de muis is nog altijd solide, maar het eindproduct is niet waar de markt - noch ikzelf - momenteel naar vraagt.