Review: SteelSeries Aerox 3

Review: SteelSeries Aerox 3

• Productpagina (Aerox 3)
• Productpagina (Aerox 3 Wireless)

Met de opkomst van lichtgewicht gamingmuizen, zoals de Cooler Master MM711 en Mountain Makalu 67, is het geen verrassing dat ook SteelSeries een toevoeging biedt aan die subcategorie van hardware. In dit geval betreft het de Aerox 3; te verkrijgen in bedrade vorm én als draadloze uiting die door het leven gaat als de Aerox 3 Wireless. Het is eerstgenoemde die vandaag centraal staat in deze review.

Nou valt het direct op te merken dat de Wireless-variant niet ‘zomaar’ een draadloze uiting is. De sensoren tussen de muizen verschillen namelijk, waarbij de Aerox 3 de ‘TrueMove Core’ bezit van de Rival 3 en de Aerox 3 Wireless de nieuwe ‘TrueMove Air’ in huis heeft die óók te vinden is in de nieuwe Rival 3 Wireless. Qua ontwerp hebben de Aerox-muizen dus veel weg van de Rival 3-reeks - overigens ook qua uiterlijk.

Vanwege het verschil in sensor is het prijsverschil eveneens wat flinker dan verwacht. Zo bezit de Aerox 3 een adviesprijs van € 69,99 en de Aerox 3 Wireless een adviesprijs van zowaar € 109,99. Dat positioneert de draadloze uiting - qua prijs althans - tegenover de Rival 650 Wireless. Nou praten we in betrekking tot de Aerox-reeks over lichtgewicht muizen, dus de beestjes zijn niet volledig te vergelijken.

Om het gewicht omlaag te duwen, is logischerwijs gesleuteld aan het ontwerp. In wezen is het ontwerp van de Rival 3-reeks gepakt, waarin SteelSeries wat gaten heeft geslagen. Het eerste resultaat is een typerend en modern honingraatpatroon. Het tweede resultaat is 66 gram voor de Aerox 3 Wireless en 57 gram (zonder kabel) voor de Aerox 3. Het ‘lichtgewicht’-element is er dus, maar zijn ook de prestaties naar behoren? Dat gaan we nader bekijken!

Hieronder treffen we de specificaties aan;

Enkele verschillen

Zoals ik in het begin al aanduidde, zijn er fundamentele verschillen tussen de Aerox 3 en Aerox 3 Wireless. De voornaamste ligt dus in de sensor, waarbij eerstgenoemde de TrueMove Core gebruikt en laatstgenoemde de TrueMove Air. Dat klinkt allemaal vrij chique, maar dit zijn ‘gewoonweg’ PixArt-sensoren met een andere naam. Dat wil niet zeggen dat SteelSeries geen wijzigingen heeft doorgevoerd in de sensoren.

Vanuit dat standpunt vind ik het belangrijk om de sensoren even te bespreken. Zo heb ik in 2018 de Rival 650 Wireless gereviewd en dat beestje is mijn dagelijkse muis geworden. In essentie hebben die muis én de Aerox 3 dezelfde sensor: de PixArt PWM3360. Nou heeft SteelSeries wel aanpassingen gemaakt aan die sensor en dat voor de Aerox 3 zullen de veranderingen ongetwijfeld weer anders zijn.

Het resultaat is in ieder geval een muis die door het leven gaat met de zogeheten TrueMove Core, net zoals de Rival 3. In de praktijk levert dat instellingen op vanaf 200 tot wel 8500 DPI. Of je van een dusdanig hoge DPI-instelling gebruik zal maken bij een lichtgewicht muis, tja, dat valt waarschijnlijk te betwijfelen. Zo kan de TrueMove Air van de Aerox 3 Wireless een hogere DPI-instelling aan, maar dat staat in mijn ogen niet gelijk aan een realistisch gebruik in de praktijk.

IP54-aanduiding!

Om de Aerox 3 (en Wireless) te onderscheiden van de concurrentie heeft SteelSeries overigens een toffe eigenschap toegevoegd: een IP54-aanduiding. Dat wil dus zeggen dat de muis bestand is tegen stof en een plensbui. Specifiek gezien gaat het dan om bescherming van de Omron-switches, die in dit geval een keuring bezitten voor 80 miljoen kliks. Losstaande van de sensor en andere eigenschappen focust de Aerox 3 dus op duurzaamheid.

Op de verpakking zien we het honingraatontwerp direct eruit springen. Bij het optillen van het doosje werd al gauw duidelijk dat het een lichtgewicht gamingmuis betreft. Qua inhoud treffen we natuurlijk de Aerox 3, een handleiding én tot mijn verrassing een USB Type-C-kabel. Om die laatste zit ik al jaren te springen en eindelijk mag het dus zover zijn.

Hieronder zien we de USB-C-aansluiting dan ‘in actie’. Hopelijk kenmerkt dit een permanente verschuiving naar USB-C op alle apparaten van SteelSeries. Dit met name vanwege de duurzaamheid die USB-C biedt ten opzichte van USB Micro B. Daarnaast stelt het draadloze apparaten, zoals de Aerox 3 Wireless in dit geval, om sneller op te laden.

Dan komen we uit bij de ster van de show en dat is de muis zelf. Zo nemen we rondom een kijkje om het honingraatontwerp te aanschouwen. Zoals ik al aangaf bij de specificaties is de Aerox 3 voorzien van een IP54-aanduiding om stof en zweet tegen te gaan. SteelSeries noemt dit zelf ‘Aqua Shielding’. Daardoor kijk ik in dit geval een stuk positiever naar het ‘open’ ontwerp.

Hoe dan ook valt niet te ontkennen dat het uiterlijk sexy is. De muis heeft qua design veel weg van de Rival 3, een muis die ik qua ontwerp én feeling eveneens kan waarderen. Toch zijn er kleine verschillen te vinden in de Aerox 3. Althans, naast de 100+ gaten die zijn aangebracht natuurlijk. En nee, ik heb ze niet allemaal geteld, want daar was ik te lui voor.

Teruggrijpend op de verschillen: die zien we in de afwerking van de zijknoppen en CPI-knop onder het scrolwiel. Deze zijn bij de Aerox 3 voorzien van een gladde afwerking. Dat maakt het makkelijk om de knoppen te zien in het donker, want ze reflecteren licht. Naast dat zijn de rubberen pootjes verkleind, mede om het gewicht in toom te houden.

Onveranderd is de positionering van de sensor, dus de ervaring tussen de Rival en Aerox moet overeenkomstig zijn - óók vanwege de identieke sensoren. Mocht je dus bekend zijn met de Rival 3, dan zal de Aerox 3 qua vormgeving dus bekend aanvoelen. Uiteraard heb je wel met dat lagere gewicht te maken, vooral als je van de Rival 3 Wireless naar de Aerox 3 Wireless zou springen. Daar zit een verschil tot wel 40 gram in en dat voel je.

Tenslotte nog een blik op de muis in alle glorie. Het SteelSeries-beeldmerk onder de linkerknop siert de muis goed. Oh, en ik heb natuurlijk nog niet eens gehad over het vertrouwde rubberen scrolwiel van SteelSeries. Die zien we wederom terug op de Aerox-uitingen en terecht, want dat zijn fantastische wielen. Kortom, visueel gezien heb ik een positieve indruk gekregen.

Zoals te verwachten, wordt de Aerox ondersteund in SteelSeries Engine 3. Typerende opties komen voorbij, waaronder voor het aanmaken en beheren van profielen, polling rate, CPI, acceleratie en deceleratie, angle snapping en meer. Omdat de sensor wat ‘ouder’ is - PWM 3360 is afkomstig uit 2016 -, zien we geen moderne features voorbij komen. Zo is de DPI, ofwel CPI-instelling ‘beperkt’ tot 100 per stap.

Uiteraard komt de Aerox 3 nog met verlichting en die valt in SteelSeries Engine 3 te synchroniseren met andere apparaten. Dit dan logischerwijs met het welbekende PrismSync. Over de RGB-verlichting gesproken: daar ben ik best over te spreken. Vanwege het honingraatontwerp komt de verlichting op unieke wijze tot zijn recht. Dat zie je dan weer terug aan de bewegende plaatjes hieronder.

Uiteindelijk is slechts één zaak koning bij een muis en dat is de praktijkervaring. Op dat front heb ik veel te delen, want dit is mijn eerste propere ervaring met een lichtgewicht gamingmuis. Muizen van deze soort heb ik logischerwijs eerder in handen gehad, maar nog niet als ‘daily driver’. In die zin wil ik alvast verklappen dat mijn vertrouwde Rival 650 Wireless niet meer terug op de muismat komt.

Comfort en gewicht

Laten we eerst beginnen met comfort, want dat speelt bij lichtgewicht gamingmuizen de centrale rol. Gezien dit dus mijn eerste ‘langdurige’ ervaring is, moet ik delen dat ik aangenaam ben verrast. Vroegâh wilde ik altijd dikke, stevige gamingmuizen met een hoog gewicht. Daarbij was mijn favoriet de epische - die term gebruik ik niet zomaar - CM Storm Reaper. Dat was een monster van 145 gram dankzij de aluminium backplate.

Toegegeven, van dat vertrouwde beestje ben ik inmiddels afgestapt. Al enige jaren zit ik op de Rival 650 Wireless van 121 gram. Om dan een sprong te maken naar de 57 gram (zonder kabel) van de Aerox 3 is… een verrassende overgang. Ik moet erkennen dat ik een behoorlijke vrijheid ervaar in mijn bewegingen. Voor de gemiddelde shooter vind ik het iets té losjes in de pols hangen, maar voor een potje Dota 2 - en het vele geklik daarbij - acht ik het voortreffelijk.

Nou kan ik me voorstellen dat een gemiddeld persoon denkt: “Ja, maar wacht even, zo’n lichtgewicht gamingmuis is toch júist voor schietspellen?". Dat klopt, maar ik denk dat persoonlijke voorkeur een grotere rol speelt. Het is namelijk mede afhankelijk van je DPI-instelling. Zelf schakel ik tussen 1200 en 1400 DPI, dus ik beweeg mijn muis niet veel. De échte ‘low sensitivity’-gamer zal het lage gewicht véél meer benutten.

Dat wil dus ook zeggen dat een lichtgewicht muis niet zozeer voor iedereen is. Hoewel ik de overgang als prettig ervaar, kan ik me voorstellen dat het voor sommigen té licht is. Anderzijds biedt een lichte muis voordelen op het gebied van ergonomie én gezondheid. Hoe makkelijker en minder repetitief de bewegingen, des te beter voor de pols én om RSI tegen te gaan. Door het lage gewicht beweeg je eerder de hele arm in plaats van enkel de hand/pols.

In betrekking tot comfort heb ik wel een kritiekpunt en dat als het gaat om de zijknoppen. Wat ik eerder al aankaartte, was de gladde afwerking van die knoppen (en de DPI-knop). Deze vind ik minder fijn aanvoelen ten opzichte van een matte afwerking. Daarnaast merk ik een kleine speling op in de zijknoppen, waardoor een druk op die knoppen niet direct geregistreerd wordt. Daar valt aan te wennen (en ben ik inmiddels gewend aan), maar het valt wel op tijdens gebruik.

Sensor en precisie

Verder mag het duidelijk zijn dat ik vrij tevreden ben met de Aerox 3. Dat mede als het gaat om de sensor en de werking daarvan. Hoewel het een oudere variant betreft, gebaseerd op de PixArt 3360, is het wél een werkpaard. Zo heb ik geen klachten over precisie in schietspellen. Nou zit er wel een flink verschil in de lift-off distance (LOD) ten opzichte van mijn trouwe Rival 650 Wireless. Mocht je aan een prettige LOD gewend zijn, tja, dan ga je het wel voelen.

Anderzijds is dat ook wel logisch, want de Rival 650 Wireless maakt gebruik van twee sensoren. Dit dus om de LOD te optimaliseren, zodat je cursor bij het optillen niet allerlei kanten opvliegt. In die zin is dat het enige ‘minpunt’ van de sensor in de Aerox 3. Gezien het prijsverschil van € 60,- met de Rival 650 Wireless is dat ook logisch. Daarnaast voegt een extra sensor gewicht toe en daar is in de Aerox 3 - iets met dat ‘lichtgewicht’ aspect - gewoon geen plek voor.

Om de schietervaring toch even te bespreken; voor testdoeleinden bracht ik de DPI nog even omlaag. Een aantal potjes Rogue Company later en ik kon het wel waarderen. Het lagere gewicht maakte het makkelijker om de muis te bewegen en de accuraatheid bij lagere DPI te benutten. Gezien dat doeleinde is er niets mis met het gebruik van de TrueMove Core (afkomstig van de Rival 3) in plaats van een nieuwere sensor.

Zo bieden modernere sensoren wel meer controle over DPI-stappen (50 i.p.v. 100) en vindt er pas smoothing plaats bij DPI-instellingen voorbij 2000 DPI. Echter verwacht ik dat het merendeel aan gebruikers onder de 1600 DPI zal zitten met de Aerox 3. Het is juist dat minimale gewicht dat zich leent voor de ‘low sensitivity’-gamers onder ons. Kortom, de Aerox 3 vervult zijn rol als lichtgewicht gamingmuis.

Aan het einde van mijn testperiode - de avond alvorens deze review de wereld in gaat - heb ik een behoorlijk besluit genomen. Het besluit om de Aerox 3 te laten liggen op de muismat en mijn gebruikelijke Rival 650 Wireless weer in de doos te stoppen. In wezen zegt dat genoeg over de kwaliteit van de Aerox 3. Is die muis dan gewoonweg ‘beter’? Het objectieve antwoord is een ‘nee’, terwijl het subjectieve antwoord een ‘mwôah, soort van’ is.

Kort gezegd komt het neer op dat lage gewicht van 57 gram voor de Aerox 3 en 66 gram voor de Aerox 3 Wireless. Het verschil in ergonomie is goed te voelen ten opzichte van een muis die de 100 gram ontstijgt. Zo heb ik getracht om de Rival 650 Wireless weer in gebruik te nemen, maar mijn pols gaf duidelijk aan het hogere gewicht niet langer prettig te vinden. Bij deze ben ik dus ook overgegaan naar de wereld van lichtgewicht gamingmuizen.

Nou is die overstap niet alleen dankzij het gewicht, maar ook de keurige IP54-aanduiding. Als fervente handzweter durfde ik de overstap niet eerder te maken, maar met de Aerox 3 zet SteelSeries de eerste lichtgewicht gamingmuis neer met die aanduiding. Dat wil dus zeggen dat de Omron-switches bestand zijn tegen stof en een vette regenbui. Hoewel ik niet van plan ben om te gaan zwemmen met de Aerox 3, is het ongetwijfeld een toffe eigenschap.

Als het gaat om de sensor, dan heb ik geen klachten. Een custom variant van de PixArt 3360 is aanwezig en die doet - vooral op lagere DPI-instellingen - uitstekend zijn werk. Qua feeling heb ik wel wat kritiek op de ‘nieuwe’ zijknoppen, ofwel de gladde afwerking daarvan. Deze bezitten ook wat meer speling dan ik gewend ben, dus dat kan een gewenningsfactor zijn. Een domper op de ervaring is het gelukkg niet.

Mocht je op zoek zijn naar een lichtgewicht gamingmuis, dan is de Aerox 3 ongetwijfeld een aanrader. Voor 69,99 euro ligt de adviesprijs een tientje hoger dan de gemiddelde concurrent, maar geen enkele daarvan bezit die IP54-aanduiding. Als je daar dus waarde aan hecht, naast zaken zoals software-ondersteuning, dan weet je wat je te doen staat. Mede om die reden krijgt de Aerox 3 (en daarbij de Wireless-variant) de TechGaming Award voor innovatie.