Review: SteelSeries Arctis 9

Review: SteelSeries Arctis 9

• Productpagina

Met de Arctis-familie aan headsets weet SteelSeries al langer een kwalitatieve reeks neer te zetten. Zo zijn we niet alleen lovend over de bedrade versies, zoals de betaalbare Arctis 1, maar ook over de draadloze uitingen. In dat geval betreft dat de Arctis 1 Wireless, Arctis 7 én Arctis Pro Wireless. Zo wist onze enthousiaste Pim de laatstgenoemde te bestempelen als de draadloze koning van de gamingheadsets.

Vandaag arriveert een nieuwe uiting binnen de serie en dat betreft niets minder dan de Arctis 9. Nou kan die benaming allicht een belletje doen rinkelen. Vorig jaar wist SteelSeries namelijk de Arctis 9X te lanceren, een headset met ingebouwde Xbox Wireless. De Arctis 9 betreft dan de multiplatform-uiting, die in dit geval officiële ondersteuning biedt voor de pc, PlayStation 4/5, Nintendo Switch en Bluetooth-apparaten.

Die laatste feature is hier het belangrijkste, want die zien we niet bij de Arctis 7. Dat is hoe de Arctis 9 zich doet onderscheiden, maar niet alleen ten opzichte van die uiting. Met dual wireless-ondersteuning, 2,4 GHz en Bluetooth, gaat de Arctis 9 zelfs de strijd aan met de bekroonde Arctis Pro Wireless. Hét verschil ligt bij laatstgenoemde in de verwisselbare batterijen met oplaad/bedieningsstation. Je betaalt bij die uiting voor gemak.

Bij de Arctis 9 biedt SteelSeries dat gemak niet, resulterende in een headset die € 150,- goedkoper is. Om precies te zijn, betreft de prijs dan een “redelijke" € 199,99. Alsnog fors, maar een stuk goedkoper dan de Arctis Pro Wireless als je dual wireless behoeft. Combineer dit met de befaamde drivers en de verhouding tussen prijs en features/kwaliteit begint vrij aantrekkelijk te worden. Kortom, de Arctis 9 biedt veel potentie, dus laten we eens kijken of dit gerealiseerd wordt.

Hieronder treffen we de specificaties aan;

De multiplatform-uiting

Omdat de Arctis 9 gebaseerd is op de 9X komen de specificaties van het duo grotendeels overeen. Het grootste verschil zit natuurlijk in de ondersteuning van platformen. Vanwege het design van de Xbox One én Series X/S zijn USB-headsets niet zomaar geschikt ervoor. Dat is ten eerste de reden dat de 9X bestaat, met ingebouwde Xbox Wireless, en waarom we nu dus een Arctis 9 zien.

Laatstgenoemde brengt officiële ondersteuning met zich mee voor de pc, PlayStation 4 én 5, Nintendo Switch, mobieltjes en apparaten met Bluetooth-ondersteuning. Dat maakt het de meest veelzijde headset qua verbindingsmogelijkheden, samen met de Arctis Pro Wireless. Echter betaal je dan veel minder geld voor die functionaliteit, gezien de Arctis 9 dan € 199,99 is.

Echter valt er dan nog een vergelijking te maken met de goedkopere Arctis 7. Zien we ten opzichte van die uiting nog verbeteringen? Spiekende naar de specificaties daarvan, op de SteelSeries-website, is het antwoord dan “nee". We hebben te maken met dezelfde drivers en microfoon, kortom, de prijsverhoging zit met name in de Bluetooth-ondersteuning.

De Arctis 9 begroet ons met het welbekende wit/oranje jasje van SteelSeries. Op de doos treffen we de specificaties aan, waaronder de dual wireless-ondersteuning. Bij het openen zien we een vermelding van de typerende microfoon van de Arctis-reeks. Uit de doos getild zien we een feloranje verpakking, waar de inhoud zijwaarts uit doet schuiven.

Aan de voorkant van de container hebben we onze eerste kennismaking met de headset. In het midden daarvan zijn de accessoires zichtbaar, waaronder de draadloze ontvanger. Aan de achterzijde bevindt zich de handleiding, waarin alle info te vinden is omtrent de draadloze werking en bediening van de headset.

Om het spannend te houden, werpen we eerst een blik op de accessoires. Op de voorgrond ligt de oplaadkabel van de headset, van het type USB Micro-B. Jammer genoeg maakt SteelSeries nog geen stap naar USB-C, maar dat laat ik voor nu in het midden. Waar ik wel over te spreken ben, is het feit dat de kabel 1,6 m lang is. Deze lengte is erg prettig om de headset te blijven gebruiken tijdens het opladen.

Vervolgens komen we uit bij de draadloze ontvanger. Die is voorzien van de nodige bediening, om te verbinden via Bluetooth of met platformen zoals de pc, PlayStation en Nintendo Switch. Aan de achterkant van de ontvanger zien we twee aansluitingen van 3,5 mm: Game In en Line Out. Deze voegen handige functionaliteit toe aan de Arctis 9 - daar gaan we bij de praktijkervaring dieper op in.

Het enige jammere is dat SteelSeries geen 3,5mm-kabel meelevert voor de zojuist genoemde jacks. Maar ja, laten we wel wezen, de kans is groot dat je een dergelijke kabel in huis hebt liggen. Als “cable hoarder" heb ik er zelf in ieder geval meer dan genoeg van, zowel letterlijk als figuurlijk.

Dan is het toch echt tijd om de Arctis 9 nader te bekijken. De oren worden beschermd met plastic, die na het verwijderen het SteelSeries-logo doet onthullen op beide oren. Op eerste gezicht lijkt het design vrijwel overeen te komen met de andere Arctis-headsets. Wat echter opvalt, is dat de headset naar binnen toe kromt. De stalen hoofdsteun is dusdanig gekromd dat de headset verrassend strak naar binnen duwt.

Op de hoofdsteun treffen we de stoffen band aan die komt te rusten op je hoofd. Die is boven het linkerscharnier bevestigd met klittenband - nog vrij goed overigens. Het design van de band kan ik overigens wel waarderen. Het oogt wat stoerder om de band ook aan de buitenzijde zichtbaar te hebben; een designkeuze die SteelSeries sinds vorig jaar toepast.

Over designkeuzes gesproken: de plaatsing van de volumewielen. Bij de Arctis 9X waren deze verplaatst naar vlak onder de scharnieren. Dat zien we dus terug bij de Arctis 9 en daar ben ik op eerste gezicht geen fan van. Ook omdat het normale volumewiel verplaatst is naar het rechteroor. Dat gaat geheid tegen het spiergeheugen dat ik heb opgebouwd met de Arctis 5 over de jaren heen…

In ieder geval doet de lay-out niet verkeerd ogen. Elke knop heeft een uniek design, waardoor je niet snel verward raakt. Zo zien we dat de Bluetooth-knop een inkeping heeft, terwijl de aan/uitzetknop uitsteekt. Dit is een designkeuze waar ik écht blij mee ben, want dit doet bij draadloze headsets nog weleens ontbreken. Dan kijk ik even schuin naar de Cooler Master MH670 die ik recentelijk heb gerecenseerd.

Een ander design waar ik achter sta, is de vertrouwde Airweave-kussens. Deze doen in de praktijk altijd goed ademen en dat is, vooral in de zomer, erg prettig. Kortom, niets verkeerds op aan te merken.

Tenslotte komen we aan bij het algehele design van de Arctis 9. Wat mij betreft mag het een plaatje zijn. Het geheel oogt vrij slank, mede doordat de hoofdsteun wat korter is ten opzichte van mijn vertrouwde Arctis 5. In het linkeroor zien we nog de microfoon verstopt, die nog altijd voorzien is van hetzelfde, vertrouwde design. Vanuit een ontwerpstandpunt laat de headset alvast een goede indruk achter.

Bij draadloze headsets is veelal sprake van een compromis. Aldoor zien we dit gebeuren op het gebied van microfoonkwaliteit. Afhankelijk van het product, en de datacompressie, kan ook de geluidskwaliteit al gauw lijden. Hoewel de Arctis Pro Wireless het vlaggenschip betreft, wist ik altijd wel een verschil op te merken ten opzicht van de bedrade Arctis 5 - mijn gebruikelijke headset.

Om dan met deur en al in huis te vallen: de Arctis 9 doet deze cyclus eindelijk onderbreken. Na het opdoen van de headset en het belagen van mijn trommelvliezen met Babymetal was ik eigenlijk gechoqueerd. De headset klinkt “out-of-the-box" bijna zo goed als mijn hevig getweakte (lees: met een equalizerprogramma) Arctis 5. Dat maakte me enthousiast, want wat gebeurt er zodra we verbeteringen inschakelen?

Software

Dat is dan ook het eerste punt dat we bespreken in betrekking tot de praktijkervaring: de software. De welbekende SteelSeries Engine 3 is waar je de audioverbeteringen en tweaks kan vinden. Net zoals bij de andere Arctis-uitingen, vanaf de Arctis 5, zien we ondersteuning voor DTS Headphone:X v2.0. Eén van de weinige softwarematige oplossingen voor surround waar ik wél over te spreken ben.

Wat die surround-optie bewerkstelligt, niet geheel verrassend, is een verruiming van het geluid. Dit voegt veel toe aan de ervaring van muziek en games. Met de inschakeling ervan komen overigens ook andere opties beschikbaar: stereoprofielen, basversterking en dialoogverbetering. Van dat drietal zal je waarschijnlijk de basversterking gebruiken, afhankelijk van je muzieksmaak. Kortom, pas deze instellingen aan naar je voorkeuren.

Eén onderdeel dat toch echt cruciaal is, mag de equalizer zijn. In dit geval raad ik een onmiddelijke inschakeling van de Smiley-preset aan. Deze brengt de bas meteen naar een prettig niveau en stemmen goed naar voren. In feite worden de “zwakke" punten van de headset daarmee geëlimineerd. Bij gebruik op andere platformen dan de pc raad ik dus sowieso het gebruik van een equalizer aan.

Dual wireless

Wat ik in een aparte sectie toch even moet bespreken, is de gelijktijdige RF en Bluetooth-ondersteuning. De Arctis 9 kan namelijk met twee apparaten tegelijk verbonden zijn. Zo kan je dus, als een makkelijk voorbeeld, muziek afspelen via Bluetooth en alle audio van het systeem horen waar je via RF mee verbonden bent. Dat is verdraaid handig als je op hetzelfde moment muziek wil luisteren en gamen. Zeker op platformen die dat anderzijds niet ondersteunen, zoals de Nintendo Switch.

De enige andere Arctis-headset met deze feature mag de véél duurdere Pro Wireless zijn. Dat alleen al maakt de Arctis 9 het geld waard, al dan wel afhankelijk van hoeveel waarde je hecht aan deze feature. Zo zal je op de Arctis 7 geen Bluetooth-ondersteuning vinden, waardoor je in dat geval terecht moet bij de Arctis 9. Dat je dan draadloos met twee platformen kan verbinden, is sowieso een toffe bonus.

Overigens zien we die feature niet alleen in draadloze vorm, maar ook fysiek. Zoals ik bij de showcase al noemde, zijn er twee 3,5mm-jacks aan de achterzijde van de ontvanger: Game In en Line Out. In eerstgenoemde kan je fysiek een apparaat aansluiten, waarvan de audio dan via de ontvanger wordt verzonden naar de Arctis 9. Dit was bij de ontvanger van de Arctis 7 ook mogelijk en dat zien we dus terugkeren bij de Arctis 9.

Hetzelfde geldt dan voor de Line Out-jack. Door hier je speakers op aan te sluiten, schakelt de audio automatisch over bij het aan- en uitzetten van de Arctis 9. Zo hoef je niet telkens de ontvanger te ontkoppelen. Kortom, een stukje automatisering voor degenen die graag schakelen tussen de headset en speakers. Dat is dan een prettig stukje gemak om te hebben.

Batterijduur

Het meest cruciale onderdeel van de Arctis 9, zoals te verwachten, is de batterijduur. Net zoals bij de Arctis 1 Wireless en Arctis 7 wordt 20 uur aan gebruik beloofd. Om dat mogelijk te maken, bezit ook de Arctis 9 geen RGB-verlichting. Echter zou dit voor de serieuze gebruiker geen kwestie moeten zijn. Zeker gezien de belofte meer dan waar wordt gemaakt en de grens van 20 uur ontstegen kan worden.

Met een gemiddeld muziekvolume, gaming en afwisselend gebruik van voicechat wist ik die 20 uur aldoor te behalen. Wel merk ik dat het opladen iets langer duurt dan bij de Arctis 1 Wireless. Zo kostte het tweeënhalf uur om de Arctis 9 terug naar 100% te brengen, vanaf een vrijwel lege batterij. Om die reden vermoed ik dat de Arctis 9 een grotere batterij bezit, al weet ik niet van hoeveel mAh.

Uiteindelijk vind ik die tijd, of het handmatig moeten opladen, geen bezwaar. De 1,6 meter lange oplaadkabel maakt het inpluggen tijdens het gebruik geen vervelend iets - gelukkig maar! Anders adviseer ik om een USB-poort als oplaadpoort in te stellen in de BIOS. Zelfs na het uitschakelen van de pc zal die poort stroom blijven voorzien, waardoor je de Arctis 9 tussendoor kan opladen.

Mocht dat allemaal klinken als teveel gedoe, dan neem ik je dat niet kwalijk. In dat geval ben je beter af met een bedrade headset of het oplaadstation van de Arctis Pro Wireless. Maar ja, voor die laatste leg je anderhalf keer zoveel geld neer. Dat zal voor velen dus geen optie zijn.

Comfort

Als het gaat om het comfort dat de Arctis 9 biedt, heb ik een relatief dubieus gevoel. Bij sommige Arctis-uitingen had ik de ervaring dat de headset net niet goed klemde op het hoofd. Dit is een kwestie om twee redenen: de headset blijft dan minder goed op zijn plek zitten, maar ook de drivers komen dan niet dichtbij genoeg op de oren. Dat heeft een impact op de audio-ervaring.

Bij de Arctis 9 is het compleet tegenovergestelde het geval, want de stalen hoofdsteun klemt allicht iets té hard op het hoofd. Enerzijds resulteert dit in drivers die het dichtste bij mijn oren komen van alle uitingen die ik getest heb. Anderzijds voelde ik de druk op mijn hoofd de eerste dag behoorlijk en lichtelijk nog in de week erna. De ervaring hiermee hangt af van de grootte van je hoofd.

Uiteindelijk zorgt de strakheid voor een degelijke demping van externe geluiden en een “immersive" audio-ervaring. Wat ik wel merkte, was dat mijn oren iets warmer werden. In dat geval ben ik nog altijd blij met de zogeheten Airweave-kussens, want die ademen vrij goed. Leren oorschelpkussens kan ik bij de Arctis 9 dus niet aanraden, maar daar ben ik als persoon die bovengemiddeld transpireert sowieso geen fan van.

Al met al is de bouwkwaliteit in ieder geval uitstekend. Je zal eerder de oren van de headset afslijten, alvorens de hoofdsteun het begeeft. Dit brengt een iets hoger gewicht met zich mee, én die strakke hoofdsteun, maar dat zijn gewenningspunten. Mocht je besluiten om een kopstoot uit te delen tijdens het dragen, dan hoef je in ieder geval niet te vrezen voor een vliegende headset. Bloedneuzen zijn dan weer niet uitgesloten…

Bediening

Helaas ben ik niet tevreden met de “nieuwe" lay-out van de bedieningsknoppen op de headset. Althans, ten opzichte van de Arctis-uitingen die ik gewend ben. Compleet nieuw is de lay-out niet, want deze werd als eerste toegepast bij de Arctis 9X. Deze zien we dus terugkeren en plaatst de twee volumewielen aan weerszijden onder de scharnieren van de hoofdsteun. Dat zijn geen prettige plekken en om een simpele reden.

Bij het afdoen van de Arctis 9 merk ik namelijk dat ik de wielen bijna elke keer aanraak en het volume aanpas - vaak de luide kant op. Het resultaat is dat ik een paar keer door mijn stoel ben geschoten bij het opdoen van de headset en het hervatten van muziek. Er valt te wennen aan deze plaatsing, maar ik vind dat SteelSeries terug mag gaan naar de traditionele of een andere lay-out.

Anderzijds begrijp ik het wel, want er zijn nu twee wielen aanwezig - voor volume en de balans tussen de audiokanalen. Die dienen dus aan weerszijden geplaatst te worden om verwarring te voorkomen.
Jammer genoeg heeft SteelSeries het normale volumewiel dan verplaatst van links naar rechts. Als ik mijn volume wil aanpassen, dan moet ik nu dus mijn hand van de muis afhalen en dat vind ik niet prettig.

Logischerwijs hangt deze ervaring af van je bekendheid met Arctis-headsets. Zou je de Arctis 9 als eerste kennismaking in huis halen, tja, dan ervaar je allicht minder last van de genoemde designkeuzes. Als fervente gebruiker zal je echter een verschil merken en daar kan je over de tijd slechts één ding aan doen en dat is langzamerhand gewend raken.

Geluidskwaliteit

Na een handjevol aan kritiek mag ik de Arctis 9 nu even de hemel in prijzen. Zelf ben ik altijd een liefhebber geweest van de fameuze Arctis-drivers. Ik vind deze de beste balans bieden tussen kwalitatieve game-audio en een goede muziekbeluistering. Zijn het de aller-, allerbeste drivers voor audiopositionering in games? Het eerlijke antwoord is een “nee", maar wel met een enorme kanttekening.

Als je namelijk ook maar een greintje waarde hecht aan muziek, films of series, dan is de Arctis koning. Ook de Arctis 9 bewijst dit weer met gebalanceerde, ruimtelijke audio. Naast dat klinken geluiden helder en gedetailleerd. De enige opmerking die ik kan plaatsen, is een lichtelijk gebrek aan bas zonder het gebruik van een equalizer. Dit gaat dus op voor platformen die zoiets niet ondersteunen, zoals de Nintendo Switch.

Op de pc heb je natuurlijk toegang tot SteelSeries Engine 3 en daar kan je diverse verbeteringen vinden. Zoals ik eerder al zei, raad ik aan om de equalizer direct op Smiley te zetten. Dit versterkt de bas en doet dialogen er beter uit springen. Vanuit daar kan je een secundaire, uitgebreide equalizer toepassen. Dit heb ik in mijn geval altijd gedaan bij mijn Arctis 5 middels Equalizer APO.

Echter merkte ik dat dit volledig onnodig is bij de Arctis 9. Deze klinkt met de Smiley-instelling precies zoals ik het wil hebben. Paar dat met de surround-instelling en je hebt een audio-ervaring die de Arctis Pro Wireless ontstijgt. Ja, dat meen ik. Wat SteelSeries heeft gedaan met de Arctis 9-drivers weet ik niet, maar de fabrikant heeft de afgelopen twee jaar in ieder geval niet stilgezeten.

Microfoon

Tenslotte arriveren we bij een spannend onderdeel van de Arctis 9: de microfoon. Draadloze varianten staan doorgaans niet bekend om fenomenale kwaliteit. Zodoende heb ik mijn verwachtingen getemperd, maar ik ben uiteindelijk aangenaam verrast. Wordt de kwaliteit van een bedrade Artis 5, of vergelijkbare headsets, behaald? Absoluut niet. Klinkt het beter dan de Arctis Pro Wireless? Dat dan weer wel!

Helaas heb ik geen opname van de Arctis Pro Wireless, maar op basis van ervaringen met de headset kan ik het verschil garanderen. Hieronder is in ieder geval een overzicht van opnames met de microfoons van diverse headsets. Zo valt het op dat de Arctis 9 geen ruis bezit en duidelijker klinkt dan de Arctis 1 Wireless van € 100,-. Voor € 200,- krijg je bij de Arctis 9 niet alleen betere audio en software-ondersteuning, maar dus ook een betere microfoon.

SteelSeries Arctis 9 (draadloos)

SteelSeries Arctis 1 Wireless (draadloos)

SteelSeries Arctis 5 (bedraad)

Cooler Master MH670 (draadloos)

Zeau, tijd voor een uitgebreide conclusie. Weet de Arctis 9 de kroon te stelen van de Arctis Pro Wireless? Het korte antwoord is “ja en nee". Het langere antwoord omvat het gemak dat je als gebruiker behoeft. Tegen de verwisselbare batterijen en het oplaad/bedieningsstation van de Arctis Pro Wireless kan de Arctis 9 gewoonweg niet op. Echter is dat niet het punt van deze headset.

In plaats daarvan positioneert de Arctis 9 zich als de gulden middenweg tussen de Arctis 7 en Pro Wireless. Je krijgt de dual wireless-ondersteuning van het vlaggenschip, maar met een relatieve betaalbaarheid. Echter gaat de praktijkervaring nóg verder, want de Arctis 9 biedt de beste audio-ervaring die ik tot nu toe uit de reeks heb horen komen. Dit zowel qua geluid als de draadloze microfoon.

Enkele kritiekpunten zijn de lay-out van de bediening en de strakheid van de hoofdsteun. In beide gevallen is er gewenning uit te oefenen, maar houd er wel rekening mee bij een aanschaf. Gelukkig staat daar dan een puike bouwkwaliteit tegenover. Ondanks de lay-out ben ik tevreden met het dubbele volumewiel en de bijbehorende splitsing van audiokanalen - een handige feature voor de streamers onder ons.

Gezien de audiokwaliteit en features, waaronder dual wireless, zie ik de Arctis 9 als een nieuwe koning op het gebied van draadloze headsets. Niet het type dat de Arctis Pro Wireless van de troon stoot, maar als degene met de beste prijs/prestatie-verhouding. Er zijn weinig headsets voor € 199,99 met vergelijkbare functionaliteit, laat staan audiokwaliteit.

Behoef je geen Bluetooth-ondersteuning? In dat geval kan je terugvallen op de Arctis 7 (2019 Edition) voor € 50,- minder (in webshops). Zodra je de flexibiliteit van Bluetooth behoeft, kom je echter al gauw op de Arctis 9 uit. In dat geval is deze headset een dikke, vette aanrader. Dit niet alleen voor de multiplatform-gamers, maar ook de muziekliefhebbers onder ons.